กลับไป - กลับมา ที่ท่าวังอีกครั้ง
Return To Muang Nakorn Again
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20191105_1)
เมื่อเช้าวันที่ ๑ พย.ที่เพิ่งผ่านพ้นอันเป็นวันท้ายในโตเกียวรอบนี้ที่หมายเก็บหลายพิพิธภัณฑ์เพื่อเอามาประกอบการบางอย่างที่เมืองนครพอดีพิพิธภัณฑ์เมืองเอโดะ-โตเกียวที่ไปมาแล้วอยู่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์สุมิดะ โฮะกูไซ ก็เลยแวะไปอีกรอบ เพราะได้เดินดูเพียงครึ่งเอโดะ ส่วนครึ่งโตเกียวไม่ได้ดูกันเมื่อวันนั้นการไปคราวนี้คนเดียว จึงวางหลักตั้งสมมุติใหม่ให้เป็นว่า คือการกลับมาที่ท่าวังสมัยก่อนเหมือนเข้าพิพิธภัณฑ์ท่าวังที่เมืองนครอันโอฬาริกอลังการ (แม้จะเป็นไปไม่ได้)ขึ้นบันไดแดง ไปต่อบันไดเลื่อนถึงชั้น ๖ บนยอดสุดก็เจอหัวสะพานราเมศวร์เท่าจริงเมื่อครั้งก่อนแม้ของเขาจะจำลองของนิฮอนบาชิก็ตามเถิดมองลงไปข้างล่างสะพานที่คือแม่น้ำสุมิดะแต่สมมุติเสียว่าคือคลองที่ไหลผ่านท่ามอญ มาวังจระเข้ ไปท่าโพธิ์ ท่าขนอน แล้วก็ท่าซัก ฟากซ้าย เขาสร้างเป็นโรงละครขนาดใหญ่แห่งนครเอโดะ ฟากขวา เขาสร้างเป็นเมืองใหม่โตเกียวสมัยเมจิพัฒนา พอข้ามไปถึงอีกหัวสะพาน ถึงย่านตลาดเอโดะที่สุมมุติใหม่ว่าหมายถึงตลาดท่าวังอันอลังการและคลาคล่ำด้วยฝูงชนเล็งเห็นเป็นถนนท่าโพธิ์ กับ ราชดำเนิน กับหลายเรือนตั้งแต่หัวถนนไปจนตลอดสาย ตรงนั้น ประมาณวัดจัน มีเรือนร้านแม่อิ่ม ที่นายตันยิดเส็งเกิดตรงนู้นตรงข้ามราชดำเนิน เป็นเรือนจีนซำเฮง หรือขุนนาถจีนประชา ที่ตอนนี้คือห้างตันยิดเส็ง ที่เปลี่ยนเป็นบริษัทบวรพาณิชย์จำกัด ถึงทุกวันนี้ ฯลฯ จนถึงที่สี่แยกท่าวัง ตรงถนนเนรมิตที่ทะลุสถานีรถไฟเห็นแม่ลูกคู่หนึ่งยืนส่องกล้องดูรายละเอียดผู้คนและร้านค้าท่าวังกันอยู่หลายร้านทอง ซีก้วง แม่มาลี โกอันวรรณา ฯลฯ อยู่กันตรงนั้นที่วัดเสาธงทองและบูรณาราม ส่วน นาคร-บวรัตน์ และ บวรบาซาร์ อยู่ถัดมาอีกนิดต่อติดกับวัดวังตะวันออกและตะวันตก Chai Choti หนุกครับ