Print

รอเจ้ามา ๑๐ วันแล้ว สว่างนี้จงเผยโฉม
After 10 Days, Let Bloom
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20200505_2)

จำ #เจ้าจำปีที่ลี่เจียง ติดในใจมากว่า ๒๐ ปี
ตอนที่บุกขึ้นไปถึงวัดหนึ่งที่ชานเมือง

" ... จำปีนี้ อายุหลายร้อยปี
... #หลังเป็นคอมมิวนิสต์แล้ววัดร้างลง
... พอ #สมัยปฏิวัติวัฒนธรรม ที่เหล่านี้คือซากเดนศักดินาต้องรื้อให้สิ้น
... แต่จำปีต้นหนึ่ง ในวัดนั้น สืบสานกันมาหลายศตวรรษ
... พระและชาววัดและย่านชุมชนนั้น #ไม่ถดถอยในการพิทักษ์
... และแอบเวียนเปลี่ยนกันมารดน้ำดูแลรักษาไว้
... จนอยู่รอด เป็นย่านกอใหญ่เกือบคลุมระเบียงและลานวัดไว้
... และกลายเป็น #หนึ่งในมรดกสำคัญของเมืองและเรื่องเล่า
... วันทีไ่ปนั้น กำลังให้ดอกขาวสพรั่ง "

จนจำมาตลอดไม่รู้ว่ากี่สิบปีแล้ว
แม้ไปครั้งหลัง ก็ยังเวียนไปเยี่ยม

กระทั่งเมื่อสองสามปีก่อน
มีกิ่งตอนขายที่จตุจักร ดูลักษณะแล้วน่าจะสายพันธุ์เดียวกันนั้น
คนขายก็ว่าอย่างนั้น ... ตามธรรมดาของขาย

ปลูกรอไว้ที่สะพานควาย
เพิ่งจะได้จังหวะส่งมาเมืองนครเมื่อปีที่แล้ว
เลือกลงกระถางเคลือบใบใหญ่จากเวียดนาม
ที่ขนมาจากภูเก็ตเมื่อหลายสิบปีก่อน
วางค้างอยู่บนระเบียงมาแสนนาน

๑๐ วันที่แล้ว เห็นแตกตุ่ม น่าจะเป็นดอก
เมื่อวานเช้า ใช้ดอกแน่แล้ว
ตกเย็น เขาแย้มแล้ว

เช้านี้ สว่างแล้วจะได้ยลโฉมเจ้า บนลานบ้านเองเสียที
คิดถึงตลอดมากว่า ๒๐ ปีแล้ว

#เจ้าจำปีลี่เจียง ...
... กับเรื่องราว #การพิทักษ์พระพุทธศาสนาไว้กับแผ่นดิน

๕ พค.๖๓ ๐๖๐๐ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร