บัญชาชีวิต

" ... นั่น ๆ เรียน ... " นายหัว อุทาน ตอนรถกำลังจะผ่านสี่แยก

" ... ไหน ๆ ... " นายหัว เหลียวหาแล้วถามอย่างเอาจริงเอาจัง

" ... มึชาใช่ชอบ ... " ผมดักคอ

" ... แต่ว่าเมียผมชอบ ... " ถูกดักกลับ

" ... บ้านผม ชอบทั้งผมทั้งเมียเลย ... " อีกคนเติมทันควัน

ว่าแล้วก็เร่งเครื่องแซงข้าง " ... ขายม่ายครับ ... " ผมถาม

" ... ขายครับหมอ แต่ว่าผมหาม่ายตาชั่ง ... " คนขับรถส่งเรียนตอบ

ว่าแล้วก็ตามกันมาใช้ตาชั่งหน้าบ้าน

บอกว่าเป็นทุเรียนทวายจากกรุงชิง ซึ้อมาจากล้งส่งจีน

เป็นทุเรียนเกรดเอ ชุดนี้สำหรับส่งไปอเมริกา

แต่รูปลูกไม่สวยเท่าไหร่ ก็เลยคัดเอามาขายพรรคพวก

ถ้าส่งอเมริกา ได้โลละ ๒๐๐ บาท อันนี้ไม่ถึงครับ ...

จัดมา ๕ ลูก ไว้บ้านลูกนึง ส่งบ้านท่าวัง กทม. ๒ ลูก ๆ ละ ๖ - ๗ กก.

อีก ๒ ลูกไม่ใหญ่มาก สำหรับ ๒ เกลอเอาไปฝากเมีย

รอรับนะครับ เขาว่าอีก ๔ วันกินได้

นี้แบบไม่ปาดยาอะไรครับ

กิน ๆ กันนะครับ ที่เมืองจีนเขาว่ากันว่า ทุเรียนร้อน โควิดแพ้ครับ

๒๒ มค.๖๔ ๑๓๕๕ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร