บัญชาชีวิต

ที่ตามไปดูการตัดทุเรียนเมื่อเช้าวานนี้นั้น ต้องการเรียนรู้ดูด้วยตา

พร้อมกับนำมาบอกเล่าท่านที่นิยมเรียน โดยเฉพาะเรียนนี้

๑) ปลูกมากว่า ๕๐ ปี ทิ้งไว้ชายสวนริมห้วยเชิงเขา ไม่ตัดโค่นทิ้ง

แม้ขายไม่ได้ราคาอย่างหมอนทอง ก้านยาว ฯลฯ

๒) ต้นสูงใหญ่โตอย่างทุเรียนป่า อยู่ตามธรรมชาติ ไร้ยาอะไรทั้งสิ้น

๓) แต่ก่อนรอเก็บลูกหล่นกินขายกันรายรอบบ้าน พอมีคนกรุงเกิดจะกินกัน

ก็ต้องขึ้นตัดก่อนสุกงอมและหล่น

๔) การปีนขึ้นไปตัด ต้องไม่ให้หล่น ก็ประมาณนี้ครับผม

ดูกันเอาเองชัด ๆ ว่ายากหรือง่าย

แล้วที่กำหนดค่านี้ พอไหวกันไหมครับผม

อ้อ ท่านที่ประสงค์จะลองลิ้ม ติดต่อตรงที่ Ting Pongpanich นะครับ

รวมทั้งท่านที่อยู่ในนครด้วยครับ

๘ สค.๖๔ ๑๐๓๐ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร