logo_new.jpg

Already a Month 
คืนนี้ครบเดือนครับแม่
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20161007_1)

เมื่อคืนที่แล้วของเดือนก่อนตอนหัวค่ำ (๖ กย.๕๙)
พี่ ๆ และติ่งกับจั๋งและตุ๋มไปรวมกันอยู่ที่ รพ.เพราะขณะที่แทบทุกอย่างที่แม่ป่วยมานอน รพ.กำลังฟื้นคืนด้วยดีตามลำดับ แม่ก็เกิดมีภาวะติดเชื้อแทรกซ้อนจนช็อค ความดันตกมาก ๆ เต้ยอยู่ที่นครกับน้าพา แต่ก็โทรคุยกับทั้งหมอและพี่ ๆ กับติ่งตลอด จนกู้ความดันกลับมาได้ กระทั่งถึงเที่ยงคืน เต้ยจึงบอกให้กลับไปพักผ่อนได้แล้ว โดยเต้ยจะคอยโทรคุยกับทางพยาบาลในห้องฉุกเฉินเองทุก ๑ - ๒ ชม. ซึ่งทุกอย่างก็คงที่ดีจนเช้า

เต้ยก็เลยชวนน้าพาว่า "ขึ้นไปเชียร์แม่กันดีกว่า"
จากนั้นก็รีบหาตั๋วเพื่อออกเดินทางเข้า กทม. ถึงตอนบ่าย
เต้ยพาน้าพาตรงมาหาแม่ และแม่ก็พยักหน้ากับน้าพา
เราหารือกันพร้อมกับหมอ ตกลงว่าไตแม่ยังไม่ฟื้นพอ 
แต่การติดเชื้อจนช็อคใหม่รอบนี้ต้องรีบกู้
ในขณะที่หัวใจ ปอด เลือด ดูว่าดีอยู่ จึงบอกขอแม่ว่า "นะครับ"

แต่พอเริ่มฟอกไตด้วยเครื่องตัวใหม่ที่ส่งผลต่อความดันน้อยที่สุดแล้วได้ไม่เท่าไหร่
ความดันของแม่ก็ลดลงจนบอกพวกเราและหมอว่าน่าจะไม่ไหวแน่แล้ว
เต้ยจึงขอหารือพี่ ๆ กับติ่ง และ หมอดอนพิชิตว่าจะอย่างไร

ข้อยุติคือ การยื้อชีวิตแม่ไว้กับเราต่อจากนี้ไปเป็นไปได้ยากยิ่งแล้ว
พวกเราตกลงส่งแม่ให้ดีอย่างสงบ ไม่รบกวนที่สุด
โดยหมอดอนพิชิตบอกว่า ไม่สามารถบอกได้ว่าจะเร็วหรือนานเท่าไหร่
อาจไม่นานนักหรือว่าเป็นวัน ๆ อย่างแม่ของพี่หงิดที่เกือบ ๒-๓ วัน

จากนั้น เต้ยจึงนึกว่าถ้าอย่างนั้นนิมนต์พระมาดีไหม ?
พี่ ๆ บอกว่าพรุ่งนี้ดีกว่าเพราะว่าดึกแล้ว รบกวนพระและพยาบาลเกินไป ?
แต่เต้ยคิดว่า อะไรดีที่สุดสำหรับแม่ ทำเลย

แล้วพระก็เมตตาจับแท็กซี่มาถึงตอนเกือบสองยาม
แล้วกระบวนการต่าง ๆ ก็ดำเนิน จนแม่ละโลกไปจากพวกเรา
ชีพจรหยุดสนิท ณ ขณะพระ ๓ รูป เจริญโพชฌังคปริตรจบ
ท่ามกลางพวกเราครบคน.

รูปนี้พี่ตั้วถ่ายไว้เมื่อปลายมิถุนายน 
ก่อนที่แม่จะบอกว่าอยากให้หมอดูการหายใจเมื่อกลางกรกฎาคม
ซึ่งเป็นการเข้า รพ.รอบสุดท้ายของแม่ ๕๐ วันเศษ ๆ.

อันที่จริง การเข้า รพ.รอบท้ายนี้พวกเราก็หวั่น ๆ กันอยู่โดยเฉพาะเต้ย
ยิ่งมีภาวะไตวายเข้ามาด้วยแล้ว 
โดยเฉพาะแม่ที่แก่มากและยังมีพยาธิสภาพอีกหลายอย่าง
ได้คุยกับพี่ ๆ ให้ทราบสถานะสุขภาพของแม่เป็นระยะ ๆ
โดยมีพี่โต-ตา กับ ติ่ง และ รุ่ง เป็นคนอยู่ประจำกับแม่

พี่ตั้ว-หงิด พี่ตั๋ง-จุ๋ม กับ จั๋งและตุ๋ม เวียนเยี่ยมเสมอ ๆ
น้าพานั้น ได้ขึ้นมาอยู่และเยี่ยมแม่ถึง ๓ คำรบ
ส่วนเต้ยนั้น จะแวะมา รพ.เช้ากับเย็นเพื่อประเมินสถานะ 
คุยกับหมอ ขอข้อมูลกับพยาบาล สลับกับการโทรสอบถามเป็นระยะ ๆ
แล้วส่งข่าวถึงทุกคนเพื่อให้ทราบสถานการณ์
แม้ตอนเดินทางไกลไปทำงานที่ไหน ๆ ก็มีระบบสื่อสารบอกกันเสมอ ๆ

แม้พวกเราจะไม่มีแม่ทางรูปกายที่คอยรอและทักทายให้พรพวกเราแล้ว
แต่แม่ในมโนสำนึกของพวกเรานั้น ยังยิ่งใหญ่และสดใสเสมอครับ.

วันนี้ พรุ่งนี้ เรื่องที่เต้ยเล่าแม่ รวมทั้งที่แบ่งตอนหนังสือ การปฏิบัติธรรม ของท่านอาจารย์พุทธทาส ให้แม่และใคร ๆ ก็ตามเป็นประจำวันเรื่อยมาก็จะทยอยจบแล้วนะครับ ส่วนจะเล่าอะไรแม่ต่อและอย่างไร ค่อยดูเหตุและปัจจัยก่อนนะครับแม่.

๗ ตค.๕๙

https://www.facebook.com/banyong.pongpanich/videos/542282759308361/

Joomla templates by a4joomla
rtp slot https://www.sidiap.org/rtp-live-slot//