เพื่อแผ่นดินเกิด

อีกเป้าหมายที่ Lanka Kumar ประสงค์ไปถึงนั้นแสนไกลและไปยากแสน

ด้วยอยู่ใจกลางเมืองที่ใคร ๆ ก็มักจะผ่านพ้นเลยเพ

" ... ไม่ใหญ่อย่างในลังกา ... " ท่านว่า

พร้อมทิ้งปริศนาไว้คล้าย ๆ ว่าแล้ว #ยกทัพไปตีถึงลังกาได้ไง ?

" ... แต่นี้ #สูงที่สุดในแคว้นสยาม แล้วครับ ... " Chedha Keawsakun ระบุ

ด้วยที่อื่น ๆ เท่าที่มีเห็น ก็ ๖ - ๗ เมตรกันเท่านั้น

แต่กำแพงเมืองนครนี้ ถึงยอดเสมา ๙ เมตร !!! พี่น้องนครรู้กันแล้วไหม ?

" ... คือว่าคนละสมัยนะครับท่าน ... " ผมพยายามมีส่วนร่วมแลกเปลี่ยน

" ... ใช่ ๆ ครับ

กำแพงนี้แต่เดิมน่าเป็นเพียงเนินดินปลูกป่าไผ่ไว้

แล้วสมัย #พระเจ้าปราสาททอง จึงมีการปรับใหญ่ ๒ หน

ด้วยการสร้างทำเป็นกำแพง

จนถึงสมัย #สมเด็จพระนารายณ์ ส่ง #เดอลามาร์ มาสำรวจทำผังเพื่อขยาย

แต่ทำได้ไม่เท่าไหร่ก็สิ้นสมัย ... "

นาย Chedha Keawsakun ช่วยเสริมเติมเต็มเป็นเรื่องเป็นราว

จากนั้น ทั้งสามคุยกันอีกนานครัน

ผมนั้นไพล่สนใจเด็กน้อยทั้ง ๔ ที่เล่นฟันกันอยู่ที่ชายแพง

ชวนให้นึกถึงเด็กน้อยนาม #พังพการผู้กู้เมืองนครจากชวาเกาะ

ที่ฟาดฟันเพื่อนเล่นคอขาดตายด้วยเพียง #ดาบไม้ปาเข เปราะบางเบา

กับเรื่องที่เล่ากันว่าครั้งหนึ่งที่ชวามาล้อมกรอบเมืองนครแล้วเข้าไม่ถึง

จึง #เอาเงินตรามาโปรยใส่ป่าไผ่บนยอดเนินแพง ที่ปลูกไว้กันเมือง

แล้วทำเป็นยกกลับไป

รอให้พี่น้องในนครที่ไม่รู็ทัน แห่กันออกมาตัดไผ่เก็บหาเงินจนโล่งเตียน

แล้วทัพชวากลับมาปราบได้

จนต้องส่ง #ส่วยไข่เป็ดรอพังพการมากู้เมือง ในภายหลัง

ไม่เชื่อ ลองไล่ดูรูปที่เด็กไล่ฟันกันที่ชายแพงข้างหลังท่าน Lanka Kumar สิครับผม

ครั้นเดินออกมา " ... สวัสดีค่ะ อาจารย์หมอคงจำหนูไม่ได้ ... " " ... ใช่ ๆ ... "

เมื่อมีสาวน้อยขี้จักรยานยกมือไหว้ให้ฉงน " ... โทษทีครับ ใครเอ่ย ... "

จึงได้รู้ว่านี้ลูกสาวของลูกศิษย์วลัยลักษณ์รุ่น ๑ จากเมืองตรัง

ที่กำลังมาเรียนการออกแบบเสื้อผ้าอยู่ที่วิทยาลัยอาชีวะนคร

พอเจอเด็กสาว หมอนี้หน้าบานกว่าไข่ห่านเลยครับผม

๑๑ กย.๖๕ ๐๗๒๓ น.