เพื่อแผ่นดินเกิด

การไป #นครวัด ครั้งที่ ๓ ของผม

เป็นพาคณะศึกษาจัดทำแผนการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่คีรีวงและกรุงชิง

จากวลัยลักษณ์ ไปกันส่งท้ายหลังส่งงานเสร็จ

และผมก็จะอำลาวลัยลักษณ์ ในปี ๒๕๔๕

คราวนั้นประสานจ้างมัคคุเทศก์ท้องที่ทำการ

แต่เขาบอกว่าหมอรู้ดีกว่า ให้นำเอง ขอนั่งรออยู่ในรถ

ผมไม่ยอม แต่เขาก็ไม่ยอม เราก็เลยต้องไปเดินเที่ยวกันเอง

จนโดน จนท.มาบอกว่า ทำอย่างนี้ไม่ได้ ต้องใช้มัคคุเทศก์ท้องถิ่น

เราอธิบายแล้ว เขาบอกว่าก็ไม่ได้ ไม่งั้นจับ !!!

ตอนนั้นโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี จะวิ่งไปตามไกด์ที่รถก็ไกลเกิน

ตกลงกระจายกันเดินตามกฏของเขา คือ ตามฟังผมได้ไม่เกิน ๒ - ๓ คน

นอกนั้น ให้เดินกันไปห่าง ๆ " ... หมอตะโกนดัง ๆ นะ ... " คือคำสั่งของพี่น้อง

แต่ที่ตรึงใจสุด ๆ ก็ตอนไปถึงที่ #พนมกุเลน

ตอนนั้นเขาให้เล่นน้ำได้ ไม่กล้าเอาภาพมาให้ดูทั้งหมด

เพราะสาว ๆ ลงไปเกลือกกลิ้งกับลึงค์หินที่มีเป็นร้อยเป็นพันในสายน้ำนั้น !!!

ส่วนที่ #นาคพัน ครั้งนั้น ไม่เหมือนที่เพิ่งไปมา

น้ำไม่มาก ลงไปได้ถึงข้างในเลยครับ สรัสวดี อ๋องสกุล Saroj Rujirawat etc.

๑๓ กย.๖๕ ๒๒๐๐ น.