เพื่อแผ่นดินเกิด

อะไรคือศรีที่สุดของงานศิลป์ ???

ความงาม ? ความประณีต ? ความมีคนชื่นชม ? ... มีคนซื้อ ... ไหม ?

แม้จะยากที่จะประเมินค่าได้ และหลายฝ่ายบอกว่าประมาณค่ามิได้

แต่คนสร้างสานงานศิลป์ล้วนต้องกินต้องอยู่ ฯลฯ

จึงไม่ได้อยู่ที่เพียงมีคนเห็นค่า ทว่าต้องอยู่ที่คนให้ค่าด้วย

มักจะพบเจอคนจำนวนมากอยากได้ของดี ๆ แต่มีค่าราคาถูก

โดยเฉพาะของจากชาวบ้านพื้นถิ่น ที่ชอบคุยกันมากว่าได้มาถู๊กถูก

ครั้นพอของจากนอกมีตรา กลับชอบคุยโวโอ้ว่าของชั๊นแพงกว่า ๆ

ผมนั้น ระยะหลัง ๆ หากเป็นของเลอค่าจากพื้นถิ่น จึงไม่ค่อยจะกล้าต่อราคา

เฉพาะงานศิลปาชีพนั้น ท่านก็กำหนดค่าตามที่ควรค่า

ทว่างานเช่นนี้ มักมีการกำหนดค่าราคาพิเศษให้ไว้ด้วย

การไปงาน #เพียรสานงานศิลป์ รอบนี้

ผมถือเป็นงานวาระพิเศษ ๙๐ พรรษาพระพันปี

ที่ตามหาสิ่งของร่วมเฉลิมพระเกียรติครั้งสำคัญของชาติ

เอาไปใส่คลังแสดงที่ #ตึกยาวบวรนคร ที่กำลังปรับและขยับครับ

หมายตาหลายชิ้นที่ท่านก็ขอเก็บไว้ในศิลปาชีพ

ที่พอหยิบจับรับกลับมาเมืองนครได้ไม่กี่ชิ้น

กะว่า น่าจะพอเป็นเพียง #ขั้วหน่วยน้อยๆหนึ่ง ของแต่ละแม่ข่ายเครือ กระมังครับผม

๙ ตุลา ๖๕ ๐๘๔๗ น.