เพื่อแผ่นดินเกิด

ตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นมาเช้านี้ ตรงริมแควน้อยตอนเหนือน้ำของไทรโยค

นำไหลเชี่ยวโกรกกราก จนรู้สึกว่าไม่น่านอนเท่าไหร่

น้ำไหลกวนสมาธิตอนเช้าไม่น้อย

อ่านหนังสือนี้ทีติดมือมาจากสนามบินปีนังจบ

เข่าช่างขบช่างคิดและทำกันออกมา โยงซะเรายอมเลย

แต่ที่ชวนคิดเคียงกัน ก็เมื่อกว่า ๒๐ ปีก่อน

ที่ชวนพี่ Banchuab Pongpanich กับ Ting Pongpanich

พามแม่กับน้าพามานอนในแพที่ในแควนี้ แต่จำไม่ได้ว่าแพไหน

คืนนั้นแม่กับน้าพาสนุกกันมาก โกยไพ่กันอิ่มเอม หัวร่อกันเร่อร่า ๕๕๕

กับเมื่อ ๘๐ ปีก่อน ตอนญี่ปุ่นบุกย่านอาคเนย์นี้

มีการกวาดต้อนเชลยมาสร้างทำทางรถไฟแถวนี้

ที่แย่สุดคือมีการรับสมัครคนจากมลายูมาทำงานสร้างทางรถไฟ

คุณ Clement Liang ย้ำว่า เหตุการณ์คราวนี้

คนทางมลายูสมัครมาทำงานกัน ๑๕,๐๐๐ ได้กลับมลายูไม่ถึง ๓,๐๐๐ คน

ส่วนใหญ่เป็นพี่น้องมลายูกับอินเดีย

ส่วนพี่น้องจีนไม่ยอมมากัน เพราะต้านญี่ปุ่น

ทั้งนั้นล้วนนิรนาม ... สงครามก็เป็นเช่นนั้น

วันนี้ที่เรามานั่งสดชื่นตื่นเช้า

วันนั้น ที่พาแม่น้าพามาสนุกกันในแคว

แต่วันโน้น ชาวเชลยและคนทำงาน อาจไม่เห็นเป็นอีกอีเดน ...

๒๙ พย.๖๕ ๐๖๕๐ น.

มาตาวารีริมแควน้อยที่หน้าวัดสุนันท์ ไทรโยค กาญจนบุรี