เพื่อแผ่นดินเกิด

ในระดับโลก เขายกให้งาน Street Art ที่ปีนัง เป็นอันดับต้น ๆ

ถามว่าด้วยเหตุใด ?

เท่าที่ผมไปเดินดูและติดหนังสือมาเล่มหนึ่ง กับอ่านในแผ่นพับแนะนำ

งานของเขาเข้าขั้น มีความเป็นมาพัฒนาการ พร้อมสาระที่ไม่ธรรมดา

เขาบอกว่าเริ่มจากงานเลอะเทอะกราฟิตี้ที่ทำบ้านเมืองเลอะเทอะในหลายที่

เขาเริ่มด้วยการคิดว่าน่าจะสร้างสรรค์อะไรทดแทนและก้าวข้าม

จากนั้นจึงชวนกันช่วยกันวาด ทั้งนักวาดในพื้นที่และที่เชิญชวนกันมา

มีจากคนไทยไปวาดไว้ด้วยครับ

เขามีตากล้องอาสามาคอยติดตามและบอกต่อ

จนเป็นที่ตื่นตาและติดตามกัน

เขาบอกว่างานวาดนั้น เปลี่ยนแปลงได้เรื่อยตามกาลเวลา

และสภาพของตึกรามบ้านช่อง

ครั้นเมื่อได้รับบรรจุเป็นเมืองมรดกโลก

เขาจึงคิดทำอีกโครงการตามมา

เป็นการสร้างทำเหล็กดัดบอกเรื่องราวของแต่ละย่านและผู้คนน่าสนใจมาก

เป็นเชิงพิพิธภัณฑ์และจดหมายเหตุแห่งเมืองเลยครับ

แต่ก็นั่นแหละครับ อาจเพราะขาดสีสัน

ผู้คนจึงสนใจแต่งานภาพวาดมากกว่า

ก็ไม่ทราบครับว่าในเมืองไทยบ้านเราเท่าที่ทำ ๆ กันมา

รวมทั้งที่สงขลา ท่าหลา และ ท่าวังท่ามอญ

เป็นอย่างไรและประมาณไหนแล้ว

เห็นนี้น่าสนใจดีครับ Supachai Klaewtanong

และท่านประธานท่าวังท่ามอญ Surawee Leelawat กำลังปล้ำ

ก็เลยเอามาฝากบอกต่อกันครับผม

๑๑ ธันวา ๖๕ ๑๔๓๑ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร