เพื่อแผ่นดินเกิด

เมื่อวานนี้ที่เปิดบ้านขุนบวรนั้น The Library At Nakorn

พอดีพี่ Pairote Nualnoom มาหารือเรื่องผ้าและงานช่างศิลป์ถิ่นนคร

เพื่อจัดร่วม Creative Nakhon ที่คลั่งคร๊าฟท์ กับ อ. Sirikorn Maneerin

ก็เลยนึกได้ว่ามีผ้าสุมาตรา-ปาเล็มบังอยู่ชุดหนึ่ง

ที่เอามาเมื่อคราวไปที่นั้นเกือบ ๑๐ ปีก่อนโน้น

ด้วยเล็งว่าบ้านเรานี้รู้เรื่องทางนั้นน้อย

ส่วนใหญ่อะไร ๆ ก็ยกนครกับจวนตานี

แต่ที่สุมาตรา-ปาเล็มบังซึ่งถือเป็นถิ่นพี่ถิ่นน้องแม้ ๆ กลับรู้กันน้อยเหลือเกิน

ไปคราวนั้นติดมือกลับมา ๕ ชิ้นชุดนี้ครับ

๒ ชิ้นแรกเป็นผ้าชุดสตรี มีทั้งผ้านุ่งและสะไบ

หากดูดี ๆ มีทั้งยกดิ้นและมัดหมี่อย่างทางอีสานที่ทางเขาเรียกว่าอิกัต

แนวนี้ ไม่ต่างมากจากแนว #ผ้าจวนตานี ที่ว่าหายากและเกือบหายสูญ

แต่ตอนนี้ก็กลับมาฟื้นฟูกันได้แล้วด้วยหลายฝ่ายทางใต้ลงไปครับ

ชิ้นที่สามดูแล้ว แนวเดียวกันกับ #ผ้ายกเมืองนคร เลยไหมครับ ?

พลิกให้ดูทั้งหน้าหลังแล้วเลยครับ

ส่วนอีกสองชิ้นท้ายนั้นเป็นของ Studio Sumatra Loom ที่ฝรั่งมาตั้งไว้

เขาออกแบบและสร้างสรรค์การทอออกมาใหม่หมดด้วยสีธรรมชาติและวัสดุคัดสรร

งามละเมียดละเอียดมากครับ แถมแพงมากด้วย !!!

ตัดใจเอามาเป็นอย่างเผื่อทางเมืองนครจะมีใครคิดสร้างสรรค์ทำกันออกมาได้

ผืนหนึ่งผ้าคลุมไหล่จะให้แม่หรือน่าพาใช้ แต่ว่าลืมไว้ในกล่องจนเพิ่งเจอวานนี้

อีกผืนนั้น พอดีเป็นผ้าขาวม้า เคยเอาออกมาคาดเอวเล่นอยู๋ระยะหนึ่งครับ

ยังมีอีกผืนหนึ่งเป็นแถบยกดิ้นหนาแน่น แต่ลืมถ่ายมาครับผม

พอดีเมื่อวานนี้หลายคนสนใจกันมาก

แถมมีหลายคนพอรู้ว่ามีนี้ให้ดู ก็ตั้งใจมาดูนี้เป็นการเฉพาะเลยครับ

เช้านี้ก่อนเก็บเขาห่อกุบ ก็เลยมาถ่ายไว้เผื่อบางท่านได้ดูกันครับ

๓ กรกฎา ๖๖ ๐๘๔๐ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร