รอยลูกปัด

ในหลายบทสรุปเสนองาน #สุวรรณภูมิศึกษา วันนี้นั้น

มีสองงานนี้ที่ท้าทายไม่น้อย

ทั้งของ อ.สฤษดิ์พงษ์ และ อ.อุเทน Tain Gree

ที่ชี้ว่าแม้ยังไม่พบหลักฐานในภาคกลาง

แต่กลับพบมากที่ภาคใต้ โดยท่าน อ.อุเทน เสนอรายละเอียดอีกมากมาย

ตั้งแต่ว่าร่วมสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชแล้ว

ยังพบหลักฐานชี้บ่งว่าผู้คนบนแผ่นดินนี้ไม่เพียงรู้ภาษา

แต่ยังเป็นผู้จารึกกันที่นี่อย่างน่าจะจริงจังกันด้วยแล้ว

โดยผมได้เข้าไปถามต่อว่า ที่ว่าจริงจังนั้นระดับไหน ?

เพราะแต่ก่อนอย่างมากก็คิดกันแต่ว่าน่าจะเป็นคนรู้ภาษาพกมาแต่โน้

แล้วมาทำตกทิ้งอยู่

ปรากฏว่าอาจารย์บอกว่า จากการที่พบที่เป็นตราว่างยังไม่ขีดเขียนอะไรจำนวนมาก

กับยังพบที่ยกร่างและจารจารึกไว้ ทั้งที่ยังไม่เสร็จ มีแตกตก ฯลฯ

และที่เสร็จแล้วจำนวนมาก

อาจารย์เชื่อว่า #น่าจะมีคำสั่งทำจากที่นี่ส่งกลับไปที่อินเดีย ไหม ?

แถมเจอ #ตราทองของมหานาวิกะ !!!

แต่ที่สุด ๆ คือการเจอ #เหรียญทองวิษณุวรมัน

ที่น่าจะเป็นผู้ครองดินแดนแถว ๆ คลองท่อม เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ ๗

ที่ถือเป็น #เหรียญทองคำที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

และน่าจะเป็น #ชื่อผู้ปกครองที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่พบหลักฐานแล้ว !!!

ถึงตอนนี้ เกิดคำถามตามมามากว่าถ้าอย่างนั้น

#ยุคสมัยประวัติศาสตร์ของย่านบ้านเรา นี้จะว่าอย่างไร ?

ท่าน ผอ.สถาบันสุวรรณภูมิศึกษาข้าง ๆ ผม กระซิบว่า " ... น่าได้เปลี่ยน ... "

ทำให้ผมนึกถึงเมื่อ ๒๐ ปีก่อน ตอนข้องใจและไปถาม ๓ ผู้ใหญ่ที่นับถือ

คือ อ. #สุธิวงศ์_พงษ์ไพบูลย์ อ. #ศรีศักร_วัลลิโภดม และ อ. #ภูธร_ภูมะธน

แล้วท่านบอกว่า " ... หากหมอตั้งใจและไหวจริง ขอให้ช่วยเก็บรักษาไว้ ... "

ถึงตอนนี้ ที่ทุ่มเทเก็บรักษาไว้จนออกมาประมาณนี้

นับว่าน่าจะคุ้มชีวิตอีกอย่างแล้วครับ

๒๐ กรกฎา ๖๖ ๒๐๔๗ น.

บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.