การพระศาสนา

ตามหลักการที่ทราบมา บอกว่าธรรมาสน์ลักษณะนี้

ควรถอดและประกอบได้เป็นชั้น ๆ และ ชิ้น ๆ

การถอดประกอบกันวันนั้น จึงจัดระบบประมาณนี้

ทว่า เรือนยอดเกิดถอดไม่ได้สักชั้นเดียว จนทำท่าว่าจะถอดใจ

สุดท้ายลองขยับ จนพบว่าเสาทั้ง ๔ นั้นยาวมากจนยากจะยกถอดออกได้

ตกลงใจวางกลับคืน ก็ไม่ลงสนิทได้

กำลังพยายามขยับลง เพื่อวางไว้ในโบสถ์ถามเดิม

ก็เกิดยกออกมาจนสุดได้

" ... มีคนนึกถึงคราวบูรณะฐานชุกชีพระแก้ว

ที่เกิดกรณีลักษณะคล้าย ๆ จนตัดไม้ที่ยาวเกินกันคราวนั้น ... "

จึงได้เห็นแท่นฐานชัดเจนว่าท่านทำไว้อย่างไร

ตกลงกันว่ามาถึงขนาดนี้ก็ควรย้าย

เอาไปศึกษา วัดขนาดและทำความสะอาดบูรณะให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำกันได้

โดยขณะที่กำลังยกออกจากประตูโบสถ์ ก็เกิดอีกเหตุครับผม

๓๐ เมย.๖๔ ๐๕๕๐ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร