เพื่อแผ่นดินเกิด

สองถ้ำนี้ที่คนไม่ค่อยรู้จัก แต่ตรึงใจผมที่สุดครับ

อาจจะเพราะไม่รู้และไม่คิดว่าจะได้ไปจนถึง
แถมใครก็ไม่ค่อยกล่าวถึงหรือรู้จักมักจี่
ที่สำคัญคือ ด้นดั้นไปอย่างไม่รู้อะไร นอกจากจะไปๆๆ

นั่งรถไฟชั้นสามไปกับคนจีนทั้งคัน
จะหลับก็กลัวว่าจะเลยสถานี
ถึงสถานีแล้ว นั่ง ๆ นอน ๆ จนฟ้าสาง
แล้วนั่งรถที่มาส่งแม่ค้ากะเกษตรกรที่สถานี กลับเข้าไปในดงป่าเป็นชั่วโมง ถึงที่ตีนเขาที่ตั้งโด่อยู่เป็นแท่งอย่างกับภูทอก มีระเบียงบันไดหลายชั้นกว่ามาก ๆ แถมเห็นพระองค์เบ้อเริ่มเทิ่มอยูาตามผนัง กับรูถ้ำเป็นแถว ๆ เต็มไปหมด คล้ายฝักข้าวโพดที่ถูกแทะแล้ว ประมาณนั้น

วันนั้น มีคนมาเดินเที่ยวไหว้พระและชมอยู่สักสิบยี่สับคน ทั้งหมดเป็นคนจีน มีผมคนเดียว ต่างชาติ เดินไม่รู้กี่รอบ ชอบไปหมด โดยเฉพาะพระโพธิสัตว์องค์งามที่เขาเอามาทำโปสต์การ์ดและดวงตราไปรษณียากร

อาหารกลางวันจำไม่ได้แล้วว่ากินอะไร ดูเหมือนว่าจะคดห่ออะไรไปด้วย แล้วได้พลอยกินอะไรของคนแถวนั้นด้วย

จนบ่ายแก่ จึงมานั่งรอรถโดยสารเที่ยวท้าย เพื่อออกไปสถานีรถไฟ จับรถกลับซีอาน

สมุดตราไปรษณียการเล่มนี้ ดูเหมืนอว่าจะซื้อที่หน้าถ้ำ เพราะหาหนังสืออื่นไม่ได้ แล้วก็เขียนอะไรไว้ไม่จบอย่างที่เห็น

แต่ที่สำคัญกว่านั้น พบหินแกะสลักพระนอนกับานาสาวกวางขาย ถามว่า "หนาหลี่"
เขาตอบว่า "ต้าตู่"

รีบค้นในโลนลี่แพลนเน็ตเพื่อจะได้บุกไปให้ครบ
จบเลย อยู่ไกลถึงเสฉวนโน่น เอาไว้โอกาสหน้าถ้ามี.

๑๗ พค.๖๐