logo_new.jpg
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20230125_2)
เมื่อสิ้นป้าพวงรัตน์ ภริยาคนที่สองของคุณตา #ขุนบวรรัตนารักษ์
หลังจากคุณยายของพวกเราจากไปนานแล้วนั้น
แม่กับน้าพา ให้ผมไปตามหาหีบไม้ใบหนึ่งนี้
บอกว่าไม่ได้ต้องการอะไรอีก
ขอเพียงหีบใบเดียวนี้ที่น่าจะค้างอยู่ในบ้านตรงไหนสักแห่งหนึ่ง
ผมถามว่าสำคัญอย่างไร รูปลักษณ์ประมาณไหน
" ... ไม่มีอะไรเลย เป็นหีบไม้ธรรมดา ๆ
... แต่เป็น #หีบใส่ผ้าของคุณทวด ที่แม่กับน้าพาอยากให้เอากลับมารักษาไว้ ... "
สุดท้ายได้เจอหีบเปล่า ๆ ใบหนึ่งนี้ ที่ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ
และได้รับมอบกลับคืนมา ...
ทว่า ... ในนั้นมีที่สุดอันเหลือเชื่อ
ผมมักบอกให้ใครก็ตามที่ไปเยือนลองเปิดหีบกันดูเอง
แล้วถามว่า " ... มีอะไรไหม ? อย่าดูของอะไรที่เพิ่งเอามาวางใส่ไว้ ... "
" ... กลิ่นอะไรหอมจัง ? ... " คือคำตอบที่ถามกลับ
แม่กับน้าพาบอกว่า ท่านใช้ใส่ผ้านุ่งสไบต่าง ๆ ไว้ห่มนุ่งในวาระสำคัญ ... "
ไม่อยากจะเชื่อว่าหีบนี้ที่ใช้มากว่า ๑๐๐ ปี ถึงวันนี้ยังหอมกรุ่นฟุ้งทั้งห้องครับ
ผู้ที่คือเจ้าของเดิมของหีบใบนี้ คือ #อำแดงอิ่ม ที่เป็นภาพใหญ่บนผนังบันได
ส่วนจะยาวเลยไปเป็นของ #แม่โง้วปูเนี่ยว ภริยาของ #นายเรือเฮียนปู่
ที่ทุกวันนี้ย้ายไปยกขึ้นเป็น โรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช ด้วยไหม
ไม่ได้ถามแม่กับน้าพาไว้ครับผม
๒๕ มกรา ๖๖ ๐๘๐๔ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.
 
 
 
 
 
Joomla templates by a4joomla
rtp slot https://www.sidiap.org/rtp-live-slot//