logo_new.jpg
โยมแม่กับโยมน้าพาไม่ต้องเป็นห่วงพระนะ
YourLoveRegards
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20230527_1)
#อาจารยบูชาล้ออายุ ปีที่ ๑๑๗ ของท่านอาจารย์
ในปีที่ ๓๐ หลังการละสังขารเมื่อปี ๒๕๓๖
ผมใช้เวลาเดินจนรอบ #สวนโมกข์ที่ไชยา
แล้วไปจอดตรงเรือนพำนักเมื่อครั้งมาเพาะชีวิตอีกครั้งสำคัญ
เมื่อคราวบวชมาขออยู่เรียนแสวงหา
และทดสอบตัวเองเมื่อปี ๒๕๒๗
มีแม่กับน้าพามาส่ง
ตอนนั้นแม่อายุ ๖๑ น้าพาอายุ ๕๕
ท่านอาจารย์พุทธทาสให้ท่านอาจารย์โพธิ์ดูแล
ท่านให้พักที่กุฏินี้ตรงหลังเขาพุทธทอง
ใกล้กับโรงธรรมฝรั่ง และโรงปั้น
ผมเองนั้นแรกเห็นรู้สึกว่าใหญ่ไป ทำไมไม่ได้หลังเล็ก ๆ
แต่เมื่อท่านจัดให้แล้ว ก็อยู่ไปตามนั้น
จำได้ตอนแม่กับน้าพาจะกลับนคร
แสดงอาการวิตกและห่วงใยสารพัด
ว่าพระลูกชายจะอยู่ได้ไหว ฯลฯ
สุดท้ายยกนมไมโลโอวัลตินมาถวายไว้ชงฉัน
" พระวินัยไม่ให้เก็บไว้นะโยม "
" แล้วถ้าไม่ไหว "
" อาตมาน่าทนได้ "
" รับไว้ก่อนเถิด " ท่านแสดงอาการพร้อมยื่นประเคน
พระรับไว้แล้วส่งโยมกลับนคร
" คุณอุบาสิกากรุณารับนี้ไปเถิด อาตมารับไว้แล้ว "
พระบอกคุณอุบาสิกาของวัดที่ตามไปด้วยตอนที่สองโยมจากไปแล้ว
จากนั้นตลอดระยะที่บวชอยู่ที่สวนโมกข์นี้
พระบัญชาก็จำอยู่ #กุฏิหง้วน_เศรษฐภักดี นี้เรื่อยมา
ชานปูนบันไดนี้ เคยเดินมาหน้าชนกระแทก
เพราะกลับมาดึกเมื่อไฟดับแล้ว และไฟฉายก็หมดถ่าน
ส่วนหน้าต่างมุ้งลวดบานที่ขาดนั้น
คืนหนึ่งตอนเข้าภวังค์
สังขารมาปรุงจิตว่ากำลังมีลมกรรโชกโบกแรงข้างนอก
ต้นไม้ไหววู่ สองบานนี้กระแทกแรงร้อน
ไม่ต่างจากฉากหนังผีที่เห็นเสมอมา
จิตขณะนั้น " นั่นอะไร ผีไหนมาหาเราแล้วหรือ "
เกิดภาวะสับสนและร้อนเร่าระอุในหัว
แขนขาอ่อนล้าไร้แรงยกทำอะไรได้
ตั้งสติได้จังหวะขณะหนึ่ง
ยกยื่นมือขึ้นไปจับบานมุ้งลวดดู ยังลงกลอนดีอยู่
ส่วนบานนอกก็ขอสับจับอยู่
ค่อย ๆ เหลือบมองนอกออกไป ไม่มีผีไหนอะไรเลย
ลมที่จิตว่าไหววู่อยู่ ที่จริงไม่มีอะไรไหวติงเลย
ว่าแล้วก็กลับมาหลับสนิทนอนต่อ
ออ ... นี้จิตเขาลองเจ้าของเขา
จากนั้นที่กะการว่า
ถ้าอยู่นี่ครบเดือนเหมือนไม่ได้อะไรเอาไปใช้ในชีวิต
ก็จะไปต่อที่หนองป่าพงจนถึงบ้านตาด
ก็เลยอยู่ที่นี่จนตลอด
จนถึงวันเวลานี้ ๓๙ ปีแล้ว
พระก็ลาสิกขามาแล้ว
แม่กับน้าพาก็หายห่วงแล้ว
เช้านี้แวะไปเติมสติปัญญามาอีกแหละ
๒๗ พฤษภา ๖๖ ๑๐๓๕ น.
สนามบินสุราษฎร์
 
 
 
 
 
 
Joomla templates by a4joomla
rtp slot https://www.sidiap.org/rtp-live-slot//