Print
โยมแม่กับโยมน้าพาไม่ต้องเป็นห่วงพระนะ
YourLoveRegards
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20230527_1)
#อาจารยบูชาล้ออายุ ปีที่ ๑๑๗ ของท่านอาจารย์
ในปีที่ ๓๐ หลังการละสังขารเมื่อปี ๒๕๓๖
ผมใช้เวลาเดินจนรอบ #สวนโมกข์ที่ไชยา
แล้วไปจอดตรงเรือนพำนักเมื่อครั้งมาเพาะชีวิตอีกครั้งสำคัญ
เมื่อคราวบวชมาขออยู่เรียนแสวงหา
และทดสอบตัวเองเมื่อปี ๒๕๒๗
มีแม่กับน้าพามาส่ง
ตอนนั้นแม่อายุ ๖๑ น้าพาอายุ ๕๕
ท่านอาจารย์พุทธทาสให้ท่านอาจารย์โพธิ์ดูแล
ท่านให้พักที่กุฏินี้ตรงหลังเขาพุทธทอง
ใกล้กับโรงธรรมฝรั่ง และโรงปั้น
ผมเองนั้นแรกเห็นรู้สึกว่าใหญ่ไป ทำไมไม่ได้หลังเล็ก ๆ
แต่เมื่อท่านจัดให้แล้ว ก็อยู่ไปตามนั้น
จำได้ตอนแม่กับน้าพาจะกลับนคร
แสดงอาการวิตกและห่วงใยสารพัด
ว่าพระลูกชายจะอยู่ได้ไหว ฯลฯ
สุดท้ายยกนมไมโลโอวัลตินมาถวายไว้ชงฉัน
" พระวินัยไม่ให้เก็บไว้นะโยม "
" แล้วถ้าไม่ไหว "
" อาตมาน่าทนได้ "
" รับไว้ก่อนเถิด " ท่านแสดงอาการพร้อมยื่นประเคน
พระรับไว้แล้วส่งโยมกลับนคร
" คุณอุบาสิกากรุณารับนี้ไปเถิด อาตมารับไว้แล้ว "
พระบอกคุณอุบาสิกาของวัดที่ตามไปด้วยตอนที่สองโยมจากไปแล้ว
จากนั้นตลอดระยะที่บวชอยู่ที่สวนโมกข์นี้
พระบัญชาก็จำอยู่ #กุฏิหง้วน_เศรษฐภักดี นี้เรื่อยมา
ชานปูนบันไดนี้ เคยเดินมาหน้าชนกระแทก
เพราะกลับมาดึกเมื่อไฟดับแล้ว และไฟฉายก็หมดถ่าน
ส่วนหน้าต่างมุ้งลวดบานที่ขาดนั้น
คืนหนึ่งตอนเข้าภวังค์
สังขารมาปรุงจิตว่ากำลังมีลมกรรโชกโบกแรงข้างนอก
ต้นไม้ไหววู่ สองบานนี้กระแทกแรงร้อน
ไม่ต่างจากฉากหนังผีที่เห็นเสมอมา
จิตขณะนั้น " นั่นอะไร ผีไหนมาหาเราแล้วหรือ "
เกิดภาวะสับสนและร้อนเร่าระอุในหัว
แขนขาอ่อนล้าไร้แรงยกทำอะไรได้
ตั้งสติได้จังหวะขณะหนึ่ง
ยกยื่นมือขึ้นไปจับบานมุ้งลวดดู ยังลงกลอนดีอยู่
ส่วนบานนอกก็ขอสับจับอยู่
ค่อย ๆ เหลือบมองนอกออกไป ไม่มีผีไหนอะไรเลย
ลมที่จิตว่าไหววู่อยู่ ที่จริงไม่มีอะไรไหวติงเลย
ว่าแล้วก็กลับมาหลับสนิทนอนต่อ
ออ ... นี้จิตเขาลองเจ้าของเขา
จากนั้นที่กะการว่า
ถ้าอยู่นี่ครบเดือนเหมือนไม่ได้อะไรเอาไปใช้ในชีวิต
ก็จะไปต่อที่หนองป่าพงจนถึงบ้านตาด
ก็เลยอยู่ที่นี่จนตลอด
จนถึงวันเวลานี้ ๓๙ ปีแล้ว
พระก็ลาสิกขามาแล้ว
แม่กับน้าพาก็หายห่วงแล้ว
เช้านี้แวะไปเติมสติปัญญามาอีกแหละ
กำลังนี้ไป #ทำอะไรก็ธรรม กันต่อ
ที่ หอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ - สวนโมกข์กรุงเทพ ครับ
๒๗ พฤษภา ๖๖ ๑๐๓๕ น.
สนามบินสุราษฎร์