บัญชาชีวิต

ตั้งแต่เด็กผมเป็นคนกลัวผีมาก ๆ
แต่ตอนนี้มีเพียงหวาดนิด ๆ แล้วก็ไม่ปรุงอะไรมาก
เมื่อคืนวานซืนที่ได้นอนในเมรุเรียงลำดับกัน ๓ คน
พ่อโรจน์ ผม แล้วก็โรจน์ที่ช่างจัดการให้นอนเรียงกันตามอายุ พอดีเพิ่งอ่านนิทานธรรมะที่ท่านอาจารย์จรันเขียนไว้เมื่อปีที่แล้ว แล้วเอาไปให้น้าพาที่พระธาตุเมืองนครก่อนออกเดินจาริกธุดงค์ น้าพาอ่านแล้วบอกว่าสนุกดี ให้ผมเอามาอ่าน จึงติดมืออ่านมาเรื่อย ๆ จนจบเมื่อวานนี้ โดยก่อนนอนวานซืนนี้อ่านถึงตรงนี้พอดี แล้วโรจน์ก็ช่างเลือกให้นอนกันอย่างนี้ ขี้เกียจใครบอกว่าเพิ่งอ่านอะไรมา

ท่านเขียนไว้ ๓ ตอน สนุกดี ขอยกมาเฉพาะตอนเดียวนี้ หากอยากอ่านจริง จะส่งตามมานะครับ

"โอ๊ย...ไม่ไหว ขออาศัย พระไว้ก่อน
หาที่นอน เป็นยังไง ไม่เสียหาย
ดีกว่านอน อยู่ใกล้หลุม อันตราย
หัวใจวาย หากมีใคร โผล่ขึ้นมา
หรือบางที ผีอาจมา จากบนฟ้า
เป็นนกมา หรือว่ามี ผีกระสือ
อาจมีเปรต เฝ้าป่าช้า เขาเล่าลือ
ไม่อยากถือ ไม่อยากคิด จิตวุ่นวาย
ทั้งตายโหง ตายห่า ก็ว่าดู
โลงทะลุ โลงแตก มาหลอกหลอน
มุดดำดิน มาดึงขา เวลานอน
ผีแต่ก่อน ออกดูดเลือด เขาว่ามี
คงเจอดี คืนนี้ เจอแน่แน่
เราต้องแย่ จะไปไหน ไม่มีผี
คิดแล้วเสียว นอนที่ไหน เอาไงดี
ขอหลวงพี่ อยู่ใกล้ใกล้ อาศัยกัน"

เรื่องโดย อนงฺคโณ ภิกขุ
จาก เรื่องเล่าพระธุดงค์
ภาพโดย กลดผมกับพ่อของโรจน์ตอนหัวรุ่ง 
เห็นลุกมานั่งสมาธิแล้วนอนสมาธิอยู่พักหนึ่งด้วย
แต่ไม่รู้ว่าคิดอะไรบ้าง รู้แต่ว่าพ่อเพิ่งรู้ตอนเช้าว่าลูกชายพามานอนในเมรุเผาศพ

๑๗ มค.๖๐