บัญชาชีวิต

ผมตอบว่า "ยังขอรับ"
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดจะออกไปไหนทั้งนั้น
อยู่แต่ในวัด ท่องอยู่แต่ภายในของตัวเองเท่านั้น
ออกไปตลาดไชยาบางครั้งที่ต้องการอุปกรณ์การบันทึกและรายงานการบวชเรียนและค้นหา

กระทั่งวันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันกรรมการ
ท่าน อ.โพธิ์บอกว่า วันนี้จะไปขุดแต่งบ่อน้ำร้อนที่หน้าสวนโมกข์นานาชาติ ผมจึงได้ไปที่นั่นเพียงครั้งเดียว เพื่อช่วยกันขุดแต่งและทำขั้นบันได รวมทั้งท่าไม้สำหรับนั่งแช่น้ำร้อน สำหรับผู้คนที่เริ่มนิยมมาแช่น้ำร้อนกันมากขึ้น

จนเมื่อสึกแล้วและเวียนไปสวนโมกข์เสมอ บ่อน้ำร้อนนี้ก็เป็นอีกแหล่งแวะเวียนของผมและผู้คน โดยพระและผู้ปฏิบัติธรรมก็ย้ายเข้าไปขุดทำอยู่ด้านใน บริเวณนี้ยกให้เป็นของสาธารณะ

เมื่อวันที่ ๘ เมษายน ที่เพิ่งผ่าน
การปรับปรุงของทางราชการเพิ่งเสร็จ
ชาวบ้านบอกผมว่า
"จากงบ ๑๗ ล้าน ประมูลได้ไม่ถึง ๑๕ ล้าน"
"สบายขึ้นมาก มากันจากทั้งจังหวัด"
"แต่แรก ๆ มีคนเอาหมามาลงด้วย"
"อีกไม่นานน่าจะต้องมีการจัดการ รวมทั้งน่าจะมีค่าธรรมเนียม จะได้มีคนรักษาความสะอาด"
"โจนมานะลิงน้อย แล้วจะได้เป็นคน"
"นั่นเติ้นสอนใคร หลานสาวหรือว่าตัวเอง"
"ฉานว่า ถูกฉานต่างหาก"
"ขอถ่ายรูปหน่อยครับ เจอตัวเป็น ๆ ที่นี่ได้งัย ?"

อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นธรรมดา
บ่อน้ำร้อนที่หน้าสวนโมกข์นานาชาติโฉมใหม่
มีสระกักน้ำ กับสระให้ลงแช่และว่ายได้
แถมอีกสระในร่ม สำหรับผู้สูงวัยและเวลาฝนตกอย่างที่เห็น

นี้คืออีกหนึ่งที่เคยมาร่วมขุดแต่งและพัฒนาไว้เมื่อแปลงเพศเป็นสมณะอยู่ ณ ที่นี้.

๓๐ เมย.๖๐