บัญชาชีวิต

ไม้นี้ ตอนเรียนอยู่ที่สวนดอก ผมชอบมาก แบบว่ามีกี่พันธุ์ซื้อหมดจนระเบียงกลายเป็นสวน ล้นออกมาที่โถงหน้าห้องช่องทางเดิน แถมเพาะแจกไปทั่ว ครั้นมาอยู่เมืองนครก็ขนกลับมาด้วย บ้าจนเริ่มหมดเวลากับการก่อตั้ง มวล.ก็เลิก ๆ เพราะเขาตายกันเรื่อย ๆ จนเกือบหมด แม่ น้าพา หรือใคร ๆ ก็เอาไม่อยู่ ตอนนี้เหลือไว้แต่สายพันธุ์ที่ทนทายาดเท่านั้น ยังเคยคิดว่าจะบ้าอีก เอาไว้ไปไหนไม่รอดค่อยว่าดีกว่านะครับ

รับปากพี่ตึ๋งไว้ว่าจะบอกวิธีเพาะขยายพันธุ์เพื่อแจกจ่าย ตะกี้ก็เลยบอกไปแล้วขอภาพมาแบ่งที่นี่ เพราะของพี่เขาแชร์ไม่ได้ ได้รับอนุญาตแล้วครับ ดังนี้

Bunchar Pongpanich เกือบลืมเลยครับ บีโกเนียนี้ อันที่จริงในป่าเมืองไทยก็มีโดยทั่วไป บ้านผมที่เมืองนครเรียกว่า "ส้มกุ้ง" ชาวบ้านบางคนชวนผมกินใบ ออกเปรี้ยวน้อย ๆ มีหลายชนิดและสายพันธุ์มากมายไปหมด การขยายพันธุ์นอกจากผสมเพาะเม็ด แยกเหง้า ตัดต้นปักแล้ว ที่ง่ายสุด ๆ คือการเพาะด้วยใบ มีวิธีการง่ายมาก ๆ คือ นำใบที่แก่พอแต่ไม่แก่เกิน มาตัดกว้างราว ๆ ๑ ซม.โดยมีเส้นใบอยู่เป็นแกนกลาง ทำได้กับทุกส่วนของใบที่มีเส้นใบ แล้วตัดเป็นตอน ๆ ประมาณตอนละ ๑ ซม.เศษ ๆ แช่น้ำให้อิ่มตึง จากนั้นจึงเตรียมดินปลูกในกระถางหรือกะบะ หรือจะเตรียมไว้ก่อนก็ได้ ให้เป็นดินร่วนแต่อมน้ำได้ชุ่ม เอาไม้บันทัดหรืออะไรก็ได้จิ้มดินให้เป็นร่องซอกพอเอาใบที่ตัดไว้นั้นสอดลงปัก กดดินฝังไว้ประมาณครึ่งหนึ่ง ให้ก้านใบอยู่ในแนวตั้ง เอียงนิด ๆ รดน้ำเสมอ ๆ อย่าให้ถึงกับขังเน่า แต่ห้ามแห้งแล้งและไม่ต้องการแดด ไม่นานวัน รากก็จะงอกออกที่ก้านใบใต้ดิน ในขณะที่ตาใบก็จะเกิดที่ก้านใบบนดิน ชิ้นละ ๑ ต้น ใบเดียวไม่ถึงเดือนได้ออกมาเป็นสิบ ๆ ต้นเลยครับ

Bunchar Pongpanich หากไม่อยากเพาะในดิน แช่ในแก้วน้ำก็ได้ครับผม

Bunchar Pongpanich ผมแชร์ไม่ได้ ขอใช้ภาพของพี่ไปแบ่งปันในเพจผมได้ไหมครับ

Satit Nillwongse ขอบพระคุณอย่างมากคุณหมอ เป็นวิทยาทานอย่างยิ่งเพราะมีคนชอบเยอะ จะเป็นประโยชน์กะพวกเค้ามากทีเดียวครับ

Bunchar Pongpanich ผมขอเอาภาพไปแบ่งปัในเพจผมได้ไหมครับพี่ พอดีของตัวเองตายเกลี้ยง วันหน้าจะไปขอใบพี่มาเพาะ หรือพี่เพาะได้แล้วแบ่งบ้างก็ได้ครับ แต่ว่าบ้านพี่อยู่ไหน จะแอบไปตัดใบมาดีกว่า

Satit Nillwongse ครับผม

๑๗ พค.๖๐