บัญชาชีวิต

อาจารย์เล่าไว้ว่า เมื่อวันปีนขึ้นไปบนยอดเกาะยอดนั้น
"...ค่อย ๆ ชั่งใจจนได้ข้อสรุปเป็นรอยจารึกไว้ว่า
เนินดินเปล่าเขาชันในวันนี้
ฝันเป็นที่เสริมฝันในวันใหม่
ย้อนรอยฝันงานฝันอันแสนไกล
ก้าวต่อไป ? ฤาหยุดค้างอยู่กลางเนิน
ก่อนเกาะยอน้ำขวางเป็นทางผ่าน
เมื่อสะพานเชื่อมลัดคลายขัดเขิน
เพลงพลิกฝันเป็นการต้องหาญเดิน
ที่ยากเยิ่นลับลี้ค่อยมีมนตร์
ปีสองห้าสองเก้าก่อนเข้าจัด
ที่ป่าช้าป่าชัฎงามขัดสน
ต้องปีนป่ายไต่ผาหางามบน
พบเพชรล้นฝังค่าช่างท้าทาย
เร่งลงหลักปักมั่นร่วมฟันฝ่า
ปรับปรุงป่าให้เป็นเช่นมั่นหมาย
ทุกหยาดเหงื่อเอื้อหลั่งฝัง"อ่าวทราย"
รุ้งเพชรรายรุ่งรับขับเงาบัง
บัดนี้เราได้รังเพื่อตั้งไข่
เพียงไม่ไกลคงถึงที่กึ่งหวัง
เมื่อรังดีได้นกดีเป็นศรีรัง
คงร่วมรั้งร้อยหมายกลายเป็นจริง"

สนใจจริง อ่านบางรายละเอียดที่จับใจผมกันเองนะครับ
โดยเฉพาะหน้าท้ายที่ท่านตอบไว้ว่า

"...เมื่อเรามีศิษย์ร่วมหมื่นคน 
มีกัลยาณมิตรร่วมพันคน
จะหาคนมาสานต่อไม่ได้เลยก็ให้มันรู้ไป..."

๔ มิย.๖๐