บัญชาชีวิต

จงเป็นคน กตัญญู รู้คุณโลก
ว่าอุปโภค บริภัณฑ์ มันให้หลาย
ข้าวหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้ ฯลฯ
รู้จักใช้ ไม่ทำลาย วอดวายไป
อนึ่งคน ต่อคน ทุกคนนี้
ล้วนแต่มี คุณต่อกัน นั้นลึกใหญ่
มองให้ดี ที่ความจริง สิ่งช่วยให้
โลกรอดได้ เพราะทุกหมู่ รู้คุณกัน
ประเทศชาติ - ศาสนา - มหากระษัตริย์
รวมเป็นอัต -ตภาพไทย ใหญ่มหันต์
รอดมาได้ ด้วยรักใคร่ ใจผูกพัน
เพราะกตัญ ญูมี เต็มปริใจ ฯ

น้าพาเพิ่งอ่านกลอนนี้ ตะกี้ หลังส่งพี่หงิดกับเพื่อน ๆ กลับโรงแรม
น้าพารีบกลับมาเมืองนครตั้งแต่คืนวาน
เพื่อมาเตรียมรับพี่หงิดกับเพื่อน ๆ ที่วางแผนมาเมืองนครหลายเดือนแล้ว

เที่ยงนี้ เลี้ยงหนมจีนพี่นีสะพานยาว
ตอนบ่าย ไปรับจากพระธาตุมาซื้อหาเครื่องถมกับกระเป๋าลิเพา
ที่ย่านหลังสโมสรกับร้านบุญรัตน์ แล้วแวะร้านจิมมี่นิดนึง
เอาเงินมาลงเมืองนครน่าจะหลายอัตราอยู่

ตอนเย็นเปิดบ้านบวรรัตน์ เลี้ยงหนัก
ด้วยอาหารพื้นบ้านง่าย ๆ แต่อร่อยและอิ่มกันหนัก

นึกว่าน้าพาจะนอนเลยเพราะน่าจะเพลีย
ที่ไหนได้ กลอนอ่านมาถึงบทนี้พอดี
แม่ - น้าพา และ พวกเรานั้น รักและนับถือพี่หงิดรวมถึงเพื่อนพ้องมาก ๆ
การต้อนรับนี้ ถือเป็นหนึ่งในกตัญญูต่อกัน
หากแม่ยังอยู่ คงจะให้รับหนักกว่านี้แน่

๑๓ กค.๖๐

#๑๑๑ปีพุทธทาส
#อ่านบทพระธรรมประจำภาพ

https://www.facebook.com/100014670215888/videos/250325552133117/