บัญชาชีวิต

ตอนนั้นผมก็น่าจะเริ่มทำ นาคร-บวรรัตน์ แล้ว
จนในที่สุดก็มีใจถึงกัน
ตามประสาคนนครและสนใจการพัฒนาบ้านเมือง
โดยมีครูแจง-ณัฐวุฒิ ภารพบ กับ ฮูวัยดีย๊ะ เป็นคนสื่อสารเชื่อมต่อเสมอ ๆ

จนกระทั่งได้ร่วมงานกันมาขึ้น ครั้งหลังเหตุการณ์ พฤษภา' ๓๕ 
ที่ผมลุกขึ้มาทำรายการ "เวทีเมืองคอน"
กับ สวท.นศ. ของกรมประชาสัมพันธ์

ครั้นทำงานก่อตั้งวลัยลักษณ์
ในฐานะที่ ดร.เป็น สส.เขตท่าศาลา
ผมยิ่งต้องประสานมากขึ้น
โดย ดร.นั้นช่วยชี้แนะและสนับสนุน 
รวมทั้งช่วยขับเคลื่อนคลี่คลายในหลายประการโดยตลอด

จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อ ปชป.ตกที่นั่งฝ่ายค้าน
ดร.ก็โทรมาหาผมบอกว่า หัวหน้าชวน อยากขึ้นเขาหลวง
ให้ผมรับหน้าที่ประสานเตรียมการทั้งหมด
ตามที่ผมจะจัดการ

จำได้ว่านัดนั้น เป็นนัดของการขึ้นเขาหลวงที่สนุกสนานที่สุด
ในสายตาของพวกเรา
ที่นายกฯ ชวน รัฐมนตรีฯ สัมพันธ์ ดร.สุรินทร์ สส.มาโนชญ์ สส.สุรเชษฐ์ ฯลฯ

โดย นายกชวนบอกผมว่า "หรอยจัง หมอ"
ในขณะที่ ดร.สุรินทร์บอกผมว่า
"ไม่ได้หรอยพันนี้มานานครัน"

เมื่อครั้งคณะศิษย์ จัดงานให้ อ.เสน่ห์ จามริก
ที่สวนโมกข์กรุงเทพ ไม่กี่เดือนมานี้

ดร.สุรินทร์ ก็มาร่วมด้วยจนเลิกงาน
แล้วถามว่า ผมมาทำงานนี้ได้อย่างไร ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
หลังแลกเปลี่ยนกันหลายอย่าง เพราะนั่งข้างกันตลอดงาน
ยังคิดว่าอาจจะได้สานงานความร่วมมือระหว่างศาสนิกในอนาคต

แต่ในเมื่องเป็นความประสงค์ของเอกองค์อัลเลาะห์เช่นนี้

สลามนะครับ ดร.

เพิ่งได้ทราบจากครูแจงว่าคุณแม่ของ ดร.ก็กำลังผ่าตัด
ท่านเมตตากับผมมาก ๆ 
เคยพานักศึกษารายวิชาการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เป็นมุสลิมไปอยู่ปอเนาะเพื่อถือศีลอดกัน
ทุกท่านที่บ้านตาล ดูแลพวกเราอย่าวิเศษเสมอ ๆ ครับ

หายไว ๆ นะครับ คุณแม่ครับ

๓๐ พย.๖๐ ๒๒๐๐ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.

ขอบคุณคุณจี๋-นฤมล นพรัตน์ ที่จัดส่ง ๒ ภาพนี้มาให้ครับ