บัญชาชีวิต

เมื่อเช้านี้
ผมไปใช้เวลา ๒ ชม.อยู่กับ ดร.สุรินทร์ พิศสุวรรณ และญาติมิตรที่บ้าน

โดยมีพี่บรรยงที่เคยฝากน้ำใจผ่านผมไปถึง ดร.เมื่อนานมากแล้ว
และลูกชายคนโตที่กำลังเรียนที่อ็อกซฟอร์ดก็เคยมาหาสนทนาด้วย
กับหลายชายนายตุ๋ม 
ที่เป็นเพื่อนเรียนกับลูกชายอีกคน ของ ดร.ไปด้วยกัน

ได้พบภริยา ดร. / สส.องอาจ / ลูกชายคนโตที่เพิ่งกลับจากอังกฤษมาถึงตะกี้
บอกว่า "ยังไม่ทันได้เสียใจครับ ยังช็อคอยู่เลยครับ"
แล้วก็ฮูวัยดีย๊ะ ฯลฯ

เข้าไปกราบคารวะแทบมือซ้ายของ ดร.
"ผมมาแล้วครับ ดร.
อยู่กับเอกองค์อัลเลาะห์นะครับ"
ท่ามกลางสัปบุรุษหลายคนที่กำลังสวดดุอาร์ให้อยู่เต็มเบื้องขวา

กลับออกมากินชากะโรตี
ส่งพี่บรรยงกะนายตุ๋มแล้ว
ผมเลือกอยู่กับ ดร.อีกเรื่อย ๆ จนถึง ๑๐๐๐ น.

ได้พบญาติมิตรแห่งปอเนาะบ้านตาลและเมืองนครมากมาย

ทั้งบังดี้ บังเลาะห์ บังดล
น้องชายคนรองของ ดร. กับอดีตกำนันโพธิ์ทอง และโมคลาน

คุยกันต่าง ๆ มากมาย
ได้ซึมซับทราบถึงที่ ดร.กำลังทุ่มเทเพื่อขับเคลื่อน
ทั้งเพื่อประเทศไทยและเมืองนคร
ตลอดจนปอเนาะบ้านตาล
และ คุณแม่อายุ ๙๐ 
ที่ ดร.เพิ่งลงไปเยี่ยมมาเมื่อคืนวันที่ ๒๙
แล้วกลับมาทำงานเพื่อสาธารณะในเช้าวันที่ ๓๐

"...นี้ อายุเลยพ่อมาแล้วหลายปี..."
"...เมื่อมีงานเป็นประโยชน์ให้ทำ ก็ทำไป
...หยุดแล้ว เดี๋ยวอิหยุดเลย..."

คือบางบทสนทนาที่ผมได้รับการบอกเล่าวันนี้
และรีบทำบันทึกไว้กันลืม

ขอน้อมระลึกถึง ดร.อีกครั้ง
ขณะที่ร่าง ดร.กำลังจะกลับสู๋ดินที่สุสานมัสยิดท่าอิฐ ๑๕.๐๐ น. ณ ขณะนี้

๑ ธค.๖๐ ๑๔๕๙ น.
Art Dental เพลินจิต กทม.