บัญชาชีวิต

แม่ครับ สำหรับนานาต้นไม้ที่บ้านนั้น
จำได้ไม่ลืมว่า เมื่อ ๓๐ ปีก่อน น้าพา - แม่ และ คุณป้า
ให้คนช่วยกันขนนานาต้นไม้ที่เต้ยปลูกไว้ในกระถาง
ยกขึ้นมาเรียงบนระเบียงอย่างเรียบร้อย
ในขณะที่ยอมให้เต้ยออกไปทำงานช่วยชาวบ้านตลอดทุกวัน
เย็นค่ำถึงได้กลับมาว่ายน้ำข้ามถนนเข้าบ้าน

"ของเต้ย ต้องช่วยกันรักษาไว้ให้รอด" ทุกคนบอกอย่างนั้น

ปีนี้ที่ยังงงกับปริมาณฝน ที่บอกว่าตกตั้งหลายร้อย มม.
แต่เมื่อดูกลีบดอกไม้ที่ช้ำ ฉ่ำฝน ก็น่าเชื่อ

เหลือกุหลาบอยู่ดอกหนึ่ง ที่ยังไม่บานพร้อม
กลีบจึงไม่ช้ำมากมาย
พรุ่งนี้ก็จะบานเบิกรับฟ้าใหม่...หลังฝน

แล้วมนุษย์เราทั้งนั้น ?
ส่วนหมาบ้านผม เพิ่งจาก ๓ เป็น ๑๒
แล้วก็ลดลงมาเป็น ๘ แล้วครับ

นึกถึงที่ท่าน อ.ที่สวนโมกข์บอกไว้ว่า
เลี้ยงหมาไว้เรียนรู้และเตือนตัวว่า
...อย่าไปทุกข์ ให้อายหมามัน

ชีวีต มนุษย์ - สัตว์ - ต้นไม้
ก็ประมาณนี้

๗ ธค.๖๐ ๐๗๓๐ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร