บัญชาชีวิต

เมื่อ ๒๐ ปีก่อน พ.ศ.๒๕๔๐
ดร.สุรินทร์ โทรหาผม ให้พาคณะหัวหน้าชวนฯ ขึ้นเขาหลวง
"ทำแบบธรรมดา ๆ ที่หมอกับคนคีรีวงทำ ๆ กันนั้นแหละ"

แล้วผมก็จัดให้แบบที่สุดเท่าที่จะจัดได้
โดยกลับลงมาแล้ว 
ได้ประมวลภาพและทำเป็นแฟ้มที่ระลึกไว้ ๓ แฟ้ม

มอบให้ ดร. ๑ ฝากให้หัวหน้าชวน ๑
แบ่งให้คีรีวงจำนวนหนึ่ง
อีกหนึ่งนี้ เก็บอยู่ที่ผม

ถือเป็นการเดินทางครั้งที่สุดครั้งหนึ่ง
แม้จะไปกันเพียงครึ่งทางเท่านั้น
โดย ดร.สุรินทร์ คนเดียว ที่ไปไกลกว่าทุกคนในคณะ
เพื่อไปหาน้ำตกพบใหม่ในหุบลึก
เราตั้งชื่อเล่น ๆ ตอนนั้น ว่าน้ำตกสุรินทร์พบ

ตอนขากลับ ที่วังไม้ปัก
ผมยุให้ลงเล่นน้ำกันอีกรอบ
ดร.บอกว่า สไลเดอร์ที่นี่ "เจ็บอุด-หรอยสุดยอด"
ผมก็เลยพาไปลงจากุซซี่ ชอบใจกันใหญ่
จนทุกคนคะยั้นคะยอให้หัวหน้าชวนลงไปด้วย

"หรอยจังหมอ" นายกฯ ชวนบอกผมอย่างนั้น

หลังจากทำหน้าที่ถ่ายรูปให้จนผมเองนั้นพอใจ
ท่านทั้งหลายในอ่างก็ตามให้ผมลงไปด้วย
จะได้มีภาพไว้บ้าง

ดูแล้ว อดคิดถึง ดร.มาก ๆ ไม่ได้อีกแล้ว
ประเดี๋ยวพบกันนะครับ ดร.

๗ ธค.๖๐ ๑๖๔๕ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร