บัญชาชีวิต

      ชวนให้ผมนึกถึงตอนไปอินเทอร์นที่สุรินทร์แล้วไปช่วยอยู่โยงที่ รพ.ท่าตูม ตรงชายแดนสุวรรณภูมิวันหนึ่งขับรถเล่นไปถึงกู่กาสิงห์

" ... คุณหมอ เอาทับหลังใส่ท้ายรถไปสักอันไหมครับ ??? ... "
ชาวที่ั่นั่นถามพร้อมทำท่าจะช่วยกันขนใส่ท้านดัทสันคันเก่ง

" ... ไม่ ๆ ครับ ได้งัย ??? ... "
" ... ทำไมไม่ได้ ก็เห็นคนใหญ่ ๆ เขามาเอากันไปหลายอันแล้วครับ ... "

พอจะเข้าไปที่ประตูขึ้นเครื่อง ขอถ่ายรูปในฐานะเด็กโค่งไว้หน่อยหนึ่ง ไม่ทันถึงประตูที่เขาประกาศเรียกขึ้นเครื่อง

" ... คุณหมอ ไปหนายยยยยยยยย ??? ... "
งงนิด ๆ เพราะเธอนั่งกันอยู่เป็นโขลง
" ... กลับบ้านครับ ... "
" ... พวกเราไปเชียงใหม่ เขาจัดให้ส่งเกษียณ ... "

ก็เลยยุส่งว่าคืนนี้ไปนอนดอยอินฯ ห้ามพลาดม่อนอะไรกา ๆ กับ ๒ พระธาตุแล้วอาจแวะบ้านไร่ไผ่งาม ควรไปกราบท่านทองที่วัดพระธาตุศรีจอมทองกับเลยไปออบหลวง ในฐษนะยังเด็ก ควรลุยกันไปบนสะพานหรือจะเลยไปบนหินช้างโน้น ก็สุด ๆ ไปเลยพอเครื่องขึ้น เขาประกาศว่าวันนี้มีแอร์โชว์วันเด็กก็เลยได้ดูจากบานหน้าต่าง ดายของ นกนี้ไม่ขึ้นไปเข้าฝูงผาดโผนกับเขาด้วย มองลงมาแยกหลักสี่พลาซ่ากับวัดดวงแข มัวซัวสุด ๆ จากนํ้นก็อ่านหนังสือที่ท่านไพศาลฝากมาให้ปีใหม่แทนฝากโก้ง Sukit Mahattanan บอกเจ้านายในภาพด้วย

๑๑ มค.๖๓ ๑๕๐๐ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร