บัญชาชีวิต

ชั่วชีวิตที่ผ่านพบและยังจะพบอีกเรื่อย ๆ อาจจะมากขึ้นอีกด้วย เรื่อย ๆ
ทั้งในฐานะหมอ หรือ คนธรรมดาที่เดินถนนรนแคม แถมท่องไปตามวัด
ผมเจออย่างนี้นับไม่ถ้วน จนทำท่าว่าจะ "ชินชา"
และบ่อยครั้งก็กำหนดว่า "เฉยไว้"

เคยครั้งหนึ่ง รถตู้ที่วิ่งไปข้างหน้า อัดก๊อปปี้กัน ที่แถว ๆ ขนอม-ดอนสัก
ระหว่างทางรีบไปขึ้นเครื่องที่สุราษฎร์ ตอนทำงานวลัยลักษณ์
ผมให้รถหยุดจอด ลงไปลุยที่เก๋งหน้าและในรถกับผู้คนแถวนั้น 
เพื่อดูผู้บาดเจ็บวิกฤตและช่วยชีวิตออกมาเท่าที่พอทำได้
จนรถกู้ชีพมาถึง จึงส่งต่อ
แล้วขอตัวรีบไปขึ้นเครื่องให้ทัน ไปทำหน้าที่ต่อ

มีอีกครั้งหนึ่ง ที่บ้านเราะตรงท่าขึ้นที่ท่าศาลา
คณะจังหวัดนำขบวนส่งรองนายกฯและ รมว.ทบวงฯ ที่มาตรวจมหาวิทยาลัย
แล้วขบวนที่มีรถนำด้วยความเร็วสูง ก็ประสานงากับรถกะบะคันหนึ่ง
รถตู้คุณนายผู้ว่านั่ง พลิกกลิ้งหลายตลบต่อหน้าต่อตา
ทุกคนงง ๆ
ผมวิ่งพุ่งไปถึงรถ รีบบุกเข้าไปอุ้มท่านออกมา เดชะบุญ 
สติท่านและทุกคนในรถนั้นยังมีพร้อม ไม่มีอะไรฉีกขาดหรือแตกหัก
เพียงนำส่ง รพ.เป็นที่เรียบร้อย
แล้วรีบตามไปส่งรองนายกฯ ด้วยรายงานว่าทุกอย่างเรียบร้อยปลอดภัย

อยากรู้ไหมว่า เกิดอะไรขึ้น ครั้งนั้น ?
รถขบวนต้องวิ่งต่อกันตามระเบียบ ด้วยความเร็วที่รถนำกำหนด
ใครเข้าขบวนก็ต้องตามให้อยู่ได้ ไล่ให้ทัน
วันนั้น รถตู้คันนั้นจะตามไปส่งด้วย แต่บางอย่างอาจจะไม่พร้อม

แต่ที่สนุกกว่าคือ เมื่อมีขบวนพร้อมรถนำ 
กฎกติกาคือ รถทุกคนที่วิ่งอยู่ทั้งสองทาง ต้องหยุดหรือชะลอ
แต่รถไทยเราไม่ค่อยทำ

วันนั้นมีรถกะบะคันหนึ่งสวนมา
รถจราจรก็โบกมือบอกให้ชะลอ
แต่นอกจากจะไม่ชะลอ ท่านแฉลบเข้ามาในขบวน
จนหวิดเกิดโศกนาฏกรรมกับการก่อสร้างมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์
ผมตามไปเยี่ยมคู่กรณีที่บาดเจ็บนอน รพ.
เชื่อไหมว่า เป็นตำราจ ดูเหมือนว่าวันเกิดเหตุจะ...
บอกว่า ก็ผมเป็นตำรวจ รู้ทางกัน แต่ว่ามันแฉลบครับ

เอวัง เรื่องนี้นานมากแล้ว ขอเล่าเพื่อร่วมแชร์
และถามตัวเองอีกรอบว่า ชินชา เฉย ๆ ช่วย หรือว่า ช่าง ?
ตอบตอนนี้ว่า
ห้ามชินชาและต้องช่วย แต่อาจจะต้องช่างและเฉย ๆ บ้าง กระมัง ?
ตามหลักแห่งพรหมวิหารธรรมของพระพุทธองค์
ปัญหาอยู่ที่ว่า ประมาณไหน ? ใครว่าไงครับ ? 
โดยเฉพาะ "ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม"

๒๙ มิย.๕๙