บัญชาชีวิต

เพื่อนผมคนนี้ จะคิดจะเขียน จะทำอะไรก็ออกมาเป็นบทกลอนกวี
ทำอะไร ๆ ก็ไม่หนีเรื่องเหล่านี้
ตอนนี้กำลังเตรียมงานใหญ่ ทอดผ้าป่าสำนักกวีน้อยเมืองนคร
ระลึกถึงภริยา "ป้าแต๋ว" ที่ลาโลกนี้ไปนานแล้ว
ด้วยการสืบสานปณิธานร่วมในการสร้างกวีน้อยในเมืองนครอย่างต่อเนื่อง
ยกบ้านทั้งบ้าน ทำงานทุกอย่างเพื่อเรื่องนี้

กลางเดือนนี้ ทราบว่าจะจัดทอดผ้าป่าใหญ่ให้ได้ทุนไปสร้างเสริมกวีน้อย ๆ
ผมก็รอฎีกาอยู่ บอกว่าต้นเดือนจะได้

เช้ามาก็เจอ "กลอนบ่น" บทนี้
ผมก็เลยคันมือ "บ่นเป็นกลอน" กลับไปตะกี้

ผมรู้จักลุงผ่านหน้าหนังสือพิมพ์ขณะเรียนแพทย์อยู่สวนดอก เมื่อ ๓๐ ปีก่อน
บอกว่าที่เมืองนคร มีคณะครูภาคใต้ในนคร ก่อตัวเป็นชมรมดอกไม้
จากนั้นก็ตั้งชื่อเป็นกลุ่มนาคร 
ที่ตอนนี้ใคร ๆ ก็รู้จัก เพราะมีสมาชิกได้ซีไรท์ไปหลายคน

ผมจำได้ว่าตัดเก็บหน้า นสพ.นั้นไว้
พอกลับมาอยู่เมืองนคร ก็เที่ยวตามหาจนเจอ
แล้วบังอาจชวนมาหุ้นทำ "นาคร-บวรรัตน์"
ที่ลากยาวได้เกือบ ๓๐ ปี ก็หมดแรงลาก
ลุงบุญเสริม คือกำลังสำคัญที่สุดของนาคร-บวรรัตน์
และยืนหยัดอย่างที่สุด กว่าผมเป็นไหน ๆ

ตั้งใจไว้ว่า งานปีนี้ จะเข้าไปอบรมเป็นนักเรียนน้อยกับสำนักกวีน้อยนี้สักรอบ
กรุณาแจ้งรายละเอียดตามนี้นะครับบุญเสริม
รวมทั้งจะเติมข้อมูลกองผ้าป่าอย่างไร ก็บอกตรงในนี้ได้เลย
ผมขอเป็นโอกาสประกาศบอกบุญทุก ๆ ท่านที่จะร่วมบุญกองผ้าป่ากับผม
และลุงบุญเสริม กลางอากาศนี้เลย

เกรงว่าจะไม่ทันอีกแล้วน่ะครับ

๕ กค.๕๙