บัญชาชีวิต

เคยไปกินนอนบนพื้นบ้านพักที่อนามัยของหมอมาหลายรอบ
บอกได้อย่างเดียวว่า 
"หมอคนนี้คือหมอแท้และแน่นอน ของชุมชนชาวบ้านและวงการสร้างสุข"

ส่วนพี่หงวนนั้น
ยังจำได้เสมอเมื่อครั้งวลัยลักษณ์วุ่นวายกับการเมืองภายในที่ถล่มผมทุกทิศทาง
พี่หงวนคนนี้ ที่โทรด่วนมาถึงผม ว่า "บัญชา มีอะไรให้พวกเราช่วยไหม"
"ไม่เลยครับพี่ ปล่อยให้ครูบาอาจารย์เขาว่ากันไป ผมก็ไม่อยู่กับเขาต่อไปแล้วครับ"
จากนั้นก็อยู่ต่อจนครบ ๑๐ ปี เพื่อส่งศิษย์วลัยลักษณ์รุ่นแรกให้จบตามตั้งใจขั้นต่ำ
คือสร้างวลัยลักษณ์ให้บ้านเมืองเสร็จ มีศิษย์จบแล้วรุ่นหนึ่ง
ส่วนจะให้เป็นมหาวิทยาลัยที่ดีดังใจ ทำไม่ไหว
ให้คนอื่นที่เขาอยากทำกันนัก ทำกันเอาเองตามที่เขาคิดเห็นดีกว่า
เพราะดูเหมือนว่าเราจะเห็นไม่เหมือนกับใครเขา

ต่อมาพอมาทำสึนามิ
พี่หงวนนี้ที่พาลูกไปฝากทำงานอาสาช่วยผู้ประสบภัยสึนามิที่พังงา 
กับพวกผมระยะหนึ่ง ต่อจากที่คุณกานต์ ตระกูลฮุน บิ๊ก SCG ก็นำไปฝากไว้ด้วยอีกคน

สำหรับหมอสุภัท ร่วมกันห่าง ๆ หลายอย่าง
แต่ที่ขอคิดถึงวันนี้ เพื่อให้รู้ว่า เมื่อปฐม "ปฐมนิเทศก์ นศ.วลัยลักษณ์" ครั้งแรกสุด
มีหมอสุภัทนี้คนหนึ่ง กับอีกคนคือ สุภิญญา ปราบณรงค์ แล้วก็ ... ขอนึกอีกสักพัก
นะครับ ที่ผมขอตัวมาเปิดทัศนะกับศิษย์วลัยลักษณ์รุ่นแรกที่ทุ่มเททั้งชีวิต...จิต...ปัญญา

๑๒ กค.๕๙