บัญชาชีวิต

การไปเชียงใหม่รอบนี้ที่ถือเป็นการคืนสู่เหย้าก่อนข้ามเข้าสู่วัยปลายของพวกเรา แพทย์เชียงใหม่รุ่นที่ ๑๘ และ สมาคมศิษย์เก่าฯ ได้เทกระจาดมอบรางวัลศิษย์เก่าดีเด่นให้เกือบทั้งรุ่นนั้น ผมตั้งใจว่าจะเขียนบันทึกเพื่อทบทวนตัวเองตามสมควรแก่วิสัยที่เคยทำมาเรื่อย ๆ โดยได้ตั้งหัวข้อไว้ตั้งแต่ออกจากดอนเมืองมาหลายสิบหัวข้อ แต่ไม่รู้ว่าจะได้เริ่มเมื่อไหร่

พอดีที่บ้านเพื่อน-นพพร พัฒนพรพันธ์ เขาเอาหนังสือเล่มนี้ที่ผมทำให้เพื่อน ๆ ในกลุ่มตอนจบการทำงานใช้ทุน ออกมาให้ได้ดูกัน ก็เลยได้อ่านผ่านตาทั้งภาพรวมและเรื่องที่ตัวเองสรุปไว้ หลาย ๆ อย่างก็ยังกะเพิ่งเขียน แต่หลาย ๆ อย่างก็เลือนไปมากแล้ว

แต่แรก ผมนำมาให้ได้ดูกันเพียงหน้าแรกและท้าย แล้วมีคนบอกว่าอยากอ่านทั้งฉบับ บ้างว่าจะเอาไปให้ลูกหลานที่กำลังเริ่มเป็นหมอได้เรียนรู้ ก็ขอนำมาให้อ่านกันตามที่ต้องการ ท่านอื่น ๆ ก็อย่าอ่านเลยครับ รำคาญเปล่า ๆ ส่วนที่จะขออ่านของทุกคนทั้งเล่มนั้น เอาไว้ผมหารือเพื่อน ๆ ก่อนนะครับ

เฉพาะของผมนั้น แบ่งเป็นหัวข้อตามนี้
ก่อนจะมาเป็นนักเรียนแพทย์
เริ่มเป็นนักเรียนแพทย์
เป็นนักศึกษา
ทำท่าว่าจะเป็นหมอ
หัดเป็นหมอ
เมื่อเริ่มเป็นหมอก็หักเห
๒ ปีที่เป็นหมอ ณ .................
ผลของงาน
ก่อนจะจบ
บทสรุปของ ๒ ปีที่เริ่มเป็นหมอ

กรุณาอย่าลืมนะครับว่า ตอนนั้นผมเพียงกำลังจะบวช และจะเริ่มสวนสร้างสรรค์ นาคร-บวรรัตน์ โดยกะว่าจะสมัครเรียนหลักสูตรระบาดวิทยาของกระทรวงสาธารณสุขร่วมกับ ๒ เกลอ คือ ถ้วย-หมอนพพร พัฒนพรพันธ์ และ โจ-หมอเจษฎา จิตตภิรมย์ แต่แล้วผมสู้คนอื่นเขาไม่ได้ ไม่ผ่านการคัดเลือก จึงไหลเรื่อยมาจนเป็นอย่างที่เป็นทุกวันนี้

ว่างเมื่อไร จะทยอยย้อนรอยไว้อ่านเล่นอีก ๔๐ ปีหน้านะครับ.

๒๕ ตค.๕๙