เพื่อแผ่นดินเกิด

ที่ รพ.จุฬา ตึก สก.ชั้น ๘ ห้องผู้ป่วยวิกฤตโรคระบบประสาทและสมอง เตียง ๑
อ.ภูธรนอนสบาย ๆ อยู่ พอรู้ว่าพวกเราเข้าไปก็ขยิบตาซ้ายทัก 
แล้วกวักมือให้เข้าไปลูบดูซี่โครงขวาด้วยนัยยะว่า "เจ็บ ๆ"
จากนั้นก็ที่ก้านขอเบื้องซ้ายแล้วก็ย้ายมาเบื้องขวา

เมื่อบ่ายสองวันนี้ คุณหมอให้เอาท่อหลอดคอออกแล้ว หลังจากเอ็กซเรย์ (และซีที ?) 
ไม่พบมีอะไรมากกว่าเดิม
สัญญาณชีพทุกอย่างดีเยี่ยม กำลังวังชาแขนขายังเป๊ะ 
รู้ตัวดีทุกประการ แต่ตายังบวมเป่ง ลืมได้แต่ข้างซ้าย

พบโบว์ น้องสาวที่ขึ้นมาจากนครพร้อมลูกสาว
บอกว่าพบหมอแล้ว วันนี้น่าจะได้ย้ายออกไปอยู่ห้องพิเศษครับ

เอาเป็นว่าวางใจและสบายใจกันได้นะครับ
ตามที่บอกไว้เมื่อวาน และที่ผมอธิบายกับโบว์

๑) ต้องรอเฝ้าดูระวังใน ๒ - ๔ วันนี้ก่อน
๒) หากไม่มีอะไรเพิ่มเติม ถึงตอนนั้นก็ประเมินได้ว่า "ช้ำประมาณไหน" 
รวมทั้งฟื้นคืนกลับดังเดิมเท่าใด

ทั้งนี้ จากประสบการณ์ มีทั้งเหมือนเดิมทุกประการ ด้อยกว่าเดิมลงไป
กระทั่งปึ๋งปั๋งกว่าเดิมก็เกิดขึ้นได้ด้วย

เท่าที่ดู ๆ ผมว่าน่าจะไม่น้อยด้วยกว่าเดิม
ส่วนจะกว่าหรือไม่เพียงใด ไว้ดูกันนะครับ.

๑๘ ธค.๕๙