เพื่อแผ่นดินเกิด

• ลูกปัด
• หนังสือ

นี้ สะพานข้ามเส้นทางสายไหมทางทะเลที่เก่าแก่ที่สุด, ประเทศไทย 
at the Crossroad of Ancient Maritime Trade : Thailand 
(bunchar.com เพื่อแผ่นดินเกิด/รอยลูกปัด 20170515_1)

ผมเพิ่งประมวลเรื่องนี้เสร็จสิ้นเมื่อคืนนี้
วันนี้จะส่งไปให้คณะผู้จัดประชุมสัมมนานานาชาติเรื่องลูกปัดที่เมืองกูชิง บนเกาะบอร์เนียว ปลายตุลานี้ โดยเขาขอให้ผมไปบรรยายนำในพิธีเปิดว่าด้วยลูกปัดภาคใต้ของไทย จากงาน "รอยลูกปัด" แต่ผมขอเสนอเรื่องนี้แทน เป็น "ลูกปัดประเทศไทย ที่ชุมทางการค้าเส้นทางสายไหมทะเลโบราณ" ตอนนี้รอโรจน์กลับจากวัดมาทำแผนที่และจัดภาพประกอบ

พอดี ณ ขณะนี้ ทั้งโลกกำลังจดจ่ออยู่กับการประชุมใหญ่เรื่องนี้ที่ปักกิ่ง ซึ่งชุมนุมผู้นำไว้ค่อนโลก พร้อมเงินประเดิมลงทุนของจีนโดยลำพังมากกว่าแสนล้านล้านบาท กล่าวว่าจะส่งผลกระทบต่อทั้งโลก เฉพาะประชากรในดินแดนเป้าหมายก็กว่าร้อยละ ๖๕ ของประชากรโลก คือ ๔,๕๐๐ ล้านคน โดยหลายฝ่ายก็บอกว่าเส้นทางนี้เพิ่งเกิดในสมัยหมิง ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วเส้นทางนี้เป็นเส้นทางค้าของคนถิ่นมาแต่ไหน ๆ เกินกว่า ๒๐๐๐ ปี แล้วจีนนี่แหละที่พลอยอาศัยแล้วค่อย ๆ ขยาย ๆ ทีละน้อย ๆ มาตั้งแต่จิ๋นซีบุกลงมาหนานเยว่ จนถึงสมัยฮั่น-สุย-ถัง-ซ้อง ฯลฯ จนเชื่อมกันกับอินเดีย อาหรับ และ ยุโรป ตามลำดับ

ผมอ่านหนังสือหลายเล่ม เมื่อคืนนี้ก็ลุยจนหลับคาไปอีก ๒ เพราะยังมีกองอยู่ขอบเตียงอีกหลายเล่มเป็นตั้ง ๆ แถมในตู้อีกหลายชั้น

งานนี้ ผมชอบเล่มของ John Miksic จากสิงคโปร์ ที่เขาทำเรื่องสิงคโปร์กับเส้นทางสายไหมทะเล แล้วระบุเลยว่า สะพานเก่าแก่ที่สุดที่พบแล้ว ณ ขณะนี้ มีหลักฐานชัดเจนมีเพียง ๒ ที่เท่านั้นครับ คือ บ้านดอนตาเพชร กับ เขาสามแก้ว ประเทศไทย ซึ่งสอดรับกับที่ผมกับพวกกำลังทุ่มเทค้นคว้าและร้อยเรียงออกมาเรื่อย ๆ

ข้องใจไปหาเล่มจริงมาอ่าน หรือไม่ก็อ่านที่ผมย่อสรุปความเอาก็ได้นะครับ.

๑๕ พค.๖๐

Bunchar Pongpanich and Pairote Singbun
Buddhadasa Indapanno Archives & SuthiRatana Foundation, Thailand.

SEA at the Crossroad of Ancient Maritime Trade

According to the recently published ‘Singapore & The Silk Road of the Sea,1300-1800’ in 2014, Dr.John N.Miksic, refer to various archaeological works mainly by Charles Higham, Ian Glover, Berenice Bellina, Bob Hudson, Praon Silapanth, Oliver Pryce, Anna Bennett, etc. on Southeast Asia where many Southeast Asians lived and connected by trading network some 4,000 years ago and developed a high degree of nautical expertise in the waters of South China Sea and adjacent areas 2,500 years ago. They did not restrict to only the Pacific but voyaged west crossed the bay of Bengal to South Asia by 300 BC and furthered to Madagascar in the centuries followed. With many archaeological evidences; Dongson Bronze artefacts, spices, Sahuynh style artefacts (beads of glass, carnelian, agate, olivine and zircon), by the third or fourth centuries BC, Southeast Asians had developed a trading system stretching over a vast span of water from the South China Sea to Java Sea and beyond.

Map 1 Sites where Dongson Drums and Sahuynh artefacts have been discovered

Beginning with Chinese, the Silk Road at the dawn of Southeast Asian history by the fifth century BC, had begun to trade with groups south of the Yangzi River then controlled by non-Chinese peoples collectively called Yueh, from whom Chinese sought luxuries such as ivory, pearls, tortoise shell, kingfisher feathers, rhinoceros horns, scented woods, fruits, and spices. The Nan Yueh Kingdom in modern Guanzhou was then a center of trade in southern luxuries through the Yueh’s expert sailors frequently traded with Southeast Asia in the so-called Nanhai or the Southern Ocean. Followed with Qin Shihuang (247-220 BC) and Han Wudi (141-87 BC) conquering the Yueh until the Yueh chief of Nanhai became a Chinese vassel in 96 BC, maritime trade flourished while people of the south were particularly eager to obtain iron from north China in exchange for the incense and ivory from their forests including ‘rare and precious objects’ such as ‘bright pearls, pi-liu-li [opaque glass], rare stones and strange things, taking with them gold and various fine silks to offer in exchange…’

By the time, three great empires coexisted in China(the Han), India(the Mauryas), and the Mediterrannean(the Roman) provided ideal condition for Southeast Asians to exploit their geographic position, comparing to the overland Silk Road using the camel as the ‘ship of the desert’, Ancient Asian ships carried many more people and goods more quickly and safely. The Silk Road of the Sea had reached its maximum extent in the first century AD, linking the Persian Gulf and the Red Sea to China. Rome paid for some Asian imports with glass, wine, and Egyptian grain, but had to supplement these commodities with gold and silver. Southeast Asians sailing to India acquired bronze Roman lamps and statuary as well as Indian pottery made in Roman style which brought to Thailand, Vietnam, and Indonesia. Even a mission claiming to have come from Rome reached China in AD 166, but the Chinese decided that the ambassadors were impostors, partly because they brought Southeast Asian tribute such as elephant tusks, rhinoceros horn, and tortoise shell, not Roman goods.

Map 2 Ptolemic Map of Northeast India, Southeast Asia and South China

The oldest surviving text written in Greek around the mid-first century AD on the Asian maritime trade during the time is Periplus Marae Erythraensis or ‘Sailor’s Guide to the Indian Ocean’ mention on Golden Peninsula as the source of tortoise shell. The second ancient Hyphegesis Geographike, ‘Guide to Geography’ written around AD 150 by Claudius Ptolemaeus, an astronomer who lived in Helenized port of Alexandria, Egyt. Ptolemaeus was particularly interested in trade with Southeast Asia, paid attention to places on the sea route especially the Siamo-Malay Peninsula which he called Aurea Chersonnesus in Latin, Khrys Khersonesos in Greek, meaning the ‘Golden Peninsula’ with 16 places in it; 2 emporia; Takola and Sabara/Sabana with a polis; Kole and four other towns in the peninsula hinterland with a special term, diaperama, to refer to a route across an isthmus on the Golden Peninsula to Kattigara, an important Southeeast Asian port that lay on the route to China. As Dr. John N.Miksic conclude that these two texts show the standardized commercial practice along the Silk Road of the Sea by the time of Roman Empire crossing Southeast Asia and Thailand.

• Prev
• Next