เพื่อแผ่นดินเกิด

" ... น่าจะเริ่ม ๑๘๐๐ น.ครับ แล้วก็ท่านผู้ว่าจะมาเปิด ... "
พวกเราก็เลยแว่บ แปล๊บ ๆ

วิทยาลัยนาฏศิลป์ ในสังกัดกรมศิลปากรที่ท่าเรือเมืองนครนี้
อันที่จริง ถ้าจำไม่ผิด ตั้งอยู่บนโบราณสถานวัดโพธิ์ร้าง
ที่ว่ากันว่าเคยสำคัญมาก ๆ
เพราะเป็นทั้งท่าเรือโบราณ พบสารพัดสิ่ง
ทั้งกลองมโหระทึกดองซอน
และเครื่องถ้วยถังและซ้องมากมายเหลือคณา
ว่ากันว่าเจอกันเป็นลัง ๆ

โดยเฉพาะศิลาจำหลักขนาดใหญ่
ชิ้นส่วนสถาปัตยกรรมอายุพันปี จากอินเดียใต้
ที่น่าจะบอกว่า ตรงนี้มีมหาวิหารสำคัญอยู่ด้วย

แถม พระพิมพ์ปรกโพธิ์ซุ้มเรือนแก้ว
หนึ่งในไตรภาคีสำคัญของเมืองนคร
สุดยอดปรารถนาของนักเลงพระ ก็พบแต่ที่นี่

การไปครั้งนี้ ผมจึงมีธรรมสังเวช ขนาดนี้ยังเป็นเช่นนี้ ๆ
การก่อสร้างยังไม่หยุดพัก แต่การศึกษาค้นคว้าน้อยนัก
กระทั่งยางใหญ่รายรอบที่ยังเหลือ อีกไม่นานก็น่าจะน้อยลง

จากนั้นจึงชวนกันไปแวะวัดพังสิงห์ใกล้กัน
ด้วยจำได้ว่า ในพิพิธภัณฑ์นครฯ
เคยเอาลูกปัดแก้วโมเสกอย่างพบที่พุมเรียง-ตะกั่วป่า มาแสดง
บอกว่าพบจากการขุดค้นที่วัดพังสิงห์นี้

" ... อาตมาบวชแต่ปี ๒๕ - ๒๖ ออกไปอยู่อื่นพักใหญ่ ...
... กลับมาอยู่นี้เป็นสิบปี ไม่เคยราวข่าว ... "

ท่านเจ้าอาวาสบอก

" ... หรือว่าที่แค่อาตมามีขาย สนใจม่าย ... "
" ... ม่ายละครับผม ... " ผมตอบ

จากนั้นจึงขอไปดูแผ่นศิลา ๒ ชิ้น
ที่ท่านบอกว่ามีคนพบชาวบ้านเอาไปรองทางเดินที่หลังวัด
ดูคล้ายรูปพระ จึงเอามาถวายวัดไว้นานแล้ว ใส่ไว้ในหอพระ
ส่วนตระพังนั้น ด้านหลังนอกวัดเคยมีสระ
แต่ตอนนี้ชาวบ้านน่าจะอยู่หมดและถมแล้วไหม ?

ตามไปดู ไม่เหมือนรูปพระ แต่ว่าจะเป็นหินจากนอกแหล่ง จากไหน ?
ส่วนตระพัง ถามเด็ก ๆ บอกว่ายังแต่สระขุดใหม่ในหมู่บ้าน
ก็เลยไปตามหา

เสร็จแล้วก็เดินเล่นบริเวณวัดที่กว้างมาก เกือบ ๓๐ไร่
มีคลองขุดด้านหลังไปออกคลองท่าเรือได้

วัดนี้ มีงานใหญ่เสมอ
แถมแถวกุฏิก็สุดเท่ ครบพรหมวิหารเลยครับ

กว่าจะจบพังสิงห์ที่ไม่เจอทั้งตระพังและสิงห์ ก็กว่า ๑๘๐๐ น. ก็เลยไม่ได้แวะดูระบำลายถม
ได้ทราบว่ากว่าผู้ว่าจะมาและได้เริ่มก็ ๑๘๓๐ น.
ขออภัยนะครับผม

ส่วนบ้านท่าจามที่ริมคลอง ตรงข้ามวัดโพธิ์ร้างท่าเรือนั้น
เคยลงไปเที่ยวถาม ก็ไม่ได้ความอะไรเลยครับ

๑๓ กพ.๖๓ ๐๘๕๐ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.