เพื่อแผ่นดินเกิด

วันสุดท้ายจึงด้นไปจนถึงนี้ ที่อยู๋ไกลออกไปหน่อยนึง
เนื่องจากไม่ได้อยู่กลางย่านคนเดิน จึงเงียบสงบมาก
มีแต่แปะคนเดียวนั่งเฝ้ารอเก็บตั๋ว

เนื่องจากไกลความเป็นจีนมาก แถมอ่านอักษรจีนก็ไม่ออก
สนใจไม่กี่อย่าง โดยเฉพาะไม่แกะสลัก
ที่ว่ากันว่า คนแต้จิ๋วนั้นฉกาจมาก โดยเฉพาะรูปปูที่ขาดไม่ได้

ขากลับออกมา จึงเริ่มสนใจงานไม้แกะสลักตามหัวเสา
ที่เหลืออยู่ไม่มาก แต่ละอันก็ละเอียดมากครับ

พอเลยออกไปแล้วหันกลับบนหลังคาเท่านั้นแหละครับ
ตาลายตายเลยครับ

เดี๋ยวค่อยกลับมาเล่านะครับ
ขอปรับตัวรับภาวะฉุกเฉินหน่อยก่อนครับผม

๒๕ มีค.๖๓ ๑๕๔๘ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร