เพื่อแผ่นดินเกิด

เราจึงพาคณะแวะที่วัดดอนกู่ หน้าเทศบาล 
ต.หนองแปน อันเป็นที่ตั้งของเมืองฟ้าแดดสงยาง

เราเคยมาสำรวจที่นี่แล้ว ๒ ครั้ง กับทีมเทศบาล
วันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม อย่างที่เห็น

๑) พระพักตร์พระพุทธรูปแกนเป็นแลง มีปูนปั้นอย่างงาม ชวนนึกถึงศิลปสมัยสุโขทัยอย่างมาก
สอบถามได้ความว่าพบหลายพักตร์ เป็นพระยืน แต่ก่อนสมบูรณ์ แต่เมื่อมีการขุดค้นจึงเหลือเพียงนี้ มีการขนเอาไปขายหมดจนเหลืออยู่เพียงนี้

๒) แท่นฐานศิลาแลงรูปสี่เหลี่ยมยกชั้นอย่างสถูป มีปูนปั้นประดับเหลือเล็กน้อย ที่ ๒ ด้าน มีแท่นบัวคว่ำหงาย กับรอยพระบาทขนาดย่อมอยู่บนนั้น แท่นละ ๑ คู่ ไม่รู้ว่าเป็นพระนั่งหรือพระยืน รวมทั้งไม่รู้ด้วยว่าขนาดเท่าไหร่ สอบถามได้ความว่าแต่ก่อนเป็น "ดอนกู่" แล้วมีพระบวชใหม่ลองขุดดู จึงเจอพระและฐานอย่างนี้ มีพระ ๕ องค์ล้อมอยู่ ตรงกลางเจอกรุ ถกกันว่าควรเปิดหรือปิด สุดท้ายหลายคนบอกว่าเปิดเลย อยากรู้อยากดู เจอพระสำริดหลายองค์ หลายคนว่าให้ปิดเก็บไว้ หลายคนบอกให้เปิดเอาออกมาศึกษา สุดท้ายหายไปหมดเลย ไม่มีเหลือแม้กระทั่งรูป นอกจากเท่าที่เห็นนี้ พระท่านบอกว่าอันที่จริงยังมีฐานเหลี่ยมรอบนอกอีกชั้น ตอนนี้ที่ขนเข้าไปสุมอยู่นั้น มาจากทั้งองค์สถูปและฐานรอบนอกด้วย

๓) บนพื้นที่หน้าฐานสี่เหลี่ยม กับ บนกองศิลาแลง พบพระบาทคู่ใหญ่ขนาดยาว ๓ ศอกของผม อีก ๓ คู่ ไม่รู้ว่ารยเท้าหรือพระบาทอะไร ใหญ่มาก ๆ เอามาจากไหน ? ไมน่าจะอยู่ที่ฐานสถูปนี้มาแต่เดิม ? นอกจากนี้ยังพบชิ้นศิลาแลงแกะเป็นรูปต่าง ๆ อย่างเช่น ช้าง ก็มี

ทั้งหมดนี้คืออะไร ? บอกอะไร ? 
และ ที่สำคัญ ควรทำอย่างไร ?

ยังไม่มีคำตอบครับ

วันนั้นนายกานต์ พนักงานนครชัยแอร์ที่ไปด้วยบอกผมว่า ลุงที่วัดบอกว่าในเมืองยังมีอย่างนี้อีกหลายแห่งเลยครับ คุณหมอ ? ดูกันต่อไหมครับ ?

๑๗ สค.๕๙