เพื่อแผ่นดินเกิด

ผมชอบการนำเสนอ ที่แต่ละกลุ่มเอาป้ายมาวางและเวียนกันเสนอโดยมีการถ่ายขึ้นจอให้ได้เห็นเด่นชัด ดีกว่าสมัชชาชาติที่จัดถึงสำนักงานสหประชาชาติอย่างเป็นพิธีมากเกินไปจนผมเลิกไปมานานมากแล้ว ตบท้ายพ่อทวีวัตร-ชุมพร ทำหน้าที่ไอ้ทองโยนเวทีให้แวว-นาตยา จาก Thai PBS ถามต่อกับ "๔ หัว" ซึ่งผมรู้สึกว่ายังไม่จุใจเท่าไหร่

ถึงตอนท้ายที่แววให้ผู้เข้าร่วมเสนอแนะและถามเพิ่ม โดยส่วนใหญ่เวทีไหน ๆ ก็เน้นเสนอตัวหรือไม่ก็ถามแต่ที่ตนต้องการ มีนายคนหนึ่งขึ้นมาถามว่า "ชันชีกันม่าย ?" ทำเอาแววถึงกับงง "ไอ้ไหรเค๊าะ - อะไรคะ ?" โดยผมเองก็อดไม่ได้ ขอถามว่าในเมื่อภาคใต้มีศักยภาพและความพร้อมพอสมควร ปัญหาคือการเชื่อมต่อบูรณาการกันที่ว่ามีปลั๊กแล้วนั้น จะทำใงให้เสียบสะดวกและไม่ช๊อตเรื่อย ? พอจะได้เวลาเลือกใช้พื้นที่ภาคใต้เป็นพื้นที่นำร่องบูรณาการกันจริง ๆ จัง ๆ ไหม ? เพียงในตระกูล ส.โดยเฉพาะกระทรวงสาธารณสุขด้วยนี่แหละ

อยู่ ๆ ตอนจบ แววก็เลยโยนกลับมาให้ผมวิพากษ์สรุปเวทีปิดงานซึ่งจำไม่ได้แล้วว่าว่าอย่างไรบ้าง แต่หลายคนเข้ามาบอกว่าหมอสรุปดีและโดนมาก

หากวันนั้นรู้ว่าจะโดนเล่นบทนั้น ผมจะท้าให้ "ชันชีกันที่สงขลา" ซะเลย ไม่รู้ว่าจะยังไหวไหมครับ ?

๙ ตค.๕๙