รอยลูกปัด

เมื่อวันที่ ๓๐ สค.ตอนเดินทางกลับจากสุราษฎร์มากรุงเทพและปะเหมาะได้ที่นั่งริมหน้าต่างด้านชายฝั่งคาบสมุทร แม้เมื่อเครื่องขึ้นจะมิได้มุ่งสู่ทะเลทันทีที่อ่าวบ้านดอนดังที่เคยเสมอมาจนไม่ได้เห็นทั้งไชยา-พุมเรียง-แหลมโพธิ์ แต่พอเข้าเขตท่าชนะ กัปตันก็กรุณานำเครื่องเลาะชายฝั่ง พอดีเห็นแยกทางหลวงสาย ๔๑ ไปท่าฉางและวิภาวดีที่น่าจะพอดีเครื่องผ่านสวนโมกข์ด้วย จากนั้นจึงเห็นชายฝั่งทะเลที่มีเขาประสงค์กับปากคลองบางม่วง-ท่าชนะที่ไปลงเรือเมื่อวันก่อนแล้วก็ไล่เรียงขึ้นไปเรื่อย ๆ ทั้งคุนธุลี-ละแม-หลังสวนที่เห็นเป็นปากน้ำใหญ่ชัดเจน รวมทั้งเขาเสกก็อยู่บริเวณนั้น

เลยทุ่งตะโกขึ้นมาที่ถูกเมฆบังก็พอดีเห็นอ่าวชุมพรและตัวเมืองที่รวมเอาเขาสามแก้วไว้จนถึงแหลมแท่นแล้วเมฆก็หนามาก มาเปิดอีกครั้งที่ก้นอ่าวไทยให้ได้เห็นแหลมผักเบี้ย-ปากแม่น้ำเพชร-ปากน้ำแม่กลองอยู่ลิบ ๆ จนเครื่องขึ้นฝั่งที่เหนือปากน้ำท่าจีนซึ่งคดเดี้ยวเลี้ยวลดจนเห็นคลองเจดีย์บูชาเป็นแนวตรงสู่องค์พระปฐมเจดีย์ที่มีเมืองนครปฐมทุกวันนี้ล้อมรอบอยู่ โดยมีพุทธมณฑลผืนใหญ่ให้ได้เห็นก่อนที่เครื่องจะเลยขึ้นเมืองนนท์สู่ลุ่มเจ้าพระยาแล้วลงที่ดอนเมือง

ถือเป็นการจบการเดินทางสำรวจพื้นที่ภาคใต้อีกรอบ อีกแล้ว.

สวัสดีครับ
๓ กย.๕๙