การพระศาสนา

รายการนี้ถือเป็นอีกหนึ่งในที่สุด
ซึ่งคณะนี้จะตามไปสำแดงและรายงานต่อท่านอาจารย์พุทธทาสที่สวนโมกข์
ณ ลานหินโค้ง ในค่ำคืนวันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐
ก่อนถึงวันครบรอบ ๑๑๑ ปี พุทธทาสภิกขุ
ที่เกิดตามสมมุติเมื่อ ๒๗ พฤษภาคม ๒๔๔๙
เป็นเด็กชายเงื่อม พานิช
แล้วสมมุติเรื่อย ๆ ว่าเป็น อินทปัญโญภิกขุ พุทธทาสภิกขุ อินทปัญญาจารย์...
จนกระทั่งธรรมโฆษาจารย์ แม้กระทั่งการลงบัญชีในบุคคลสำคัญของโลก
ก็ล้วนสมมุติ

ผมถูกมอบหมายให้เกริ่นนำก่อนเริ่มการซ้อมใหญ่รอบนี้ที่มีผู้ว่าร่วมซ้อนเป็นร้อย ๆ
ด้วยการยกบันทึกของท่านอาจารย์ฯ เมื่อวันที่ ๒๒ มิถุนายน ๒๔๘๕
ขณะเข้า กทม.มาพบผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ รัชกาลที่ ๘
ซึ่งอให้ท่านแต่งเพลง Hymn เพื่อนำมามาใ้หนักศึกษาธรรมศาสตร์ร้อง
แล้ว อ.ไม่ได้ทำ ทำแต่เพียงแต่งเพลงให้เด็ก ๆ ร้องกันที่สวนโมกข์ไชยา
จากนั้นเราก็พัฒนากันที่สวนโมกข์กรุงเทพ
โดยผมเองนั้น จดจำที่หลายครูบาอาจารย์และท่าน อ.ด้วย บอกว่า
หลังพระพุทธองค์ทรงตรัสรู้แล้วที่ทรงเสวยวิมุตติสุขอยู่ ๗ สัปดาห์นั้น
ประมาณเดียวกันกับการพบเพลงที่โดน จึงทบทวนเสมือนร้องอยู่ในใจตั้ง ๔๙ วัน
ไม่แม้เสวยพระกระยาหารใดเลย ด้วย "สุขเหลือล้น - ในวิมุตตินั้น"

เพลงภาวนาทั้งหมดเมื่อวานนี้
ผมสัมผัสว่า "แม้จะไม่ถึง แต่ก็ประมาณกัน"
ผ่าน "เผลอ" ถึง "ปฏิจจฯ" แล้วก็ "อริยมรรค" ....
พักให้ผมปรารภอีกรอบ เพื่อจบด้วยเพลง "เกิด"
ที่เนื้อร้องจบว่า "...แล้วไม่เกิด"

ผมจึงเชิญลายลิขิตของท่านอาจารย์เรื่อง "เกิด" ของท่านอาจารย์มาอ่านปิด
แล้วก็อดไม่ได้ ที่จะขอให้พี่น้องร้องอีกรอบ
โดยรอบนี้ เป็นการร้องให้ฟังแบบเดิม ๆ ที่หน้าห้อง

อิ่มเอมเปราปรีดิ์ - ปีติ ปราโมท มากกันทั่วหน้า
แล้วอย่าเกิดกันให้มากเกินไปนะครับ

๓๐ เมย.๖๐