การพระศาสนา

ผมเองนั้นได้ร่วมคุยแค่วงเล็กเพียง ๒ ครั้ง
วันนี้ บินมาจากนครเพื่อการนี้การเดียว
รู็สึกว่าเหนื่อยและยากมากแน่ ๆ 
แต่ก็นับถือคณะทั้งนั้นที่ดูจะมุ่งมั่นและทุ่มเทกันมาก
แถมถูกมอบหมายให้ทำให้เป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาโลกให้จงได้

มีการหยิบยกแหล่งศึกษาเปรียบเทียบแบบที่ผมไปไม่เป็น
เช่น วาติกัน เซ็นทรัลปาร์คกลางมหานครนิวยอร์ค
รวมทั้ง เดอะมอลล์ที่นครวอชิงตัน ดี ซี !!!

ทั้ง ๆ ที่พุทธมณฑลของไทยเรานี้
เพิ่งขุดถมทำกันเมื่อปี ๒๔๙๕ - ๒๕๐๐
แถมองค์พระประธานก็เพิ่งเสร็จเมื่อ ๒๕๒๕
นอกนั้น อะไรมั่งก็แทบไม่มีคนรู้
หมู่ไม้ก็ปลูก ๆ กันไป สำรวจนับออกมา
ก็พบว่าเพียงปลูก ๆ กันไป ไม่ได้จริงจังอะไรนัก

ผมมีข้อสังเกตที่สำคัญมากมายหลายประการ อย่างนี้

๑) หากจะทำจริง อย่าเพิ่งเร่งให้เป็นศูนย์ของโลกเลยครับ ทำให้เป็นศูนย์ของพื้นที่และกรุงเทพมหานครกับปริมณฑลให้ได้ก่อน จากนั้นจึงขยับจนเป็นศูนย์ของประเทศ ก่อนที่จะอาจหาญขั้นโลก

๒) ควรทำเป็นระยะ ๆ ไม่น่าจะปูกระดานเต็มพื้นที่ เพราะมีอีกหลายเหตุปััจจัยให้ใคร่ครวญ เช่นแล้วใครจะบริหารจัดการ จัดการกันอย่างไรต่อไป ไม่เช่นนั้นก็จะเอางบประมาณมาถม ทิ้ง แล้วก็ร้างอยู่อย่างที่ร้างมานานแล้ว

๓) ที่น่าจะทำได้โดยไม่ต้องรอและใช้งบประมาณมาก แถม เป็นหัวใจของการพระพุทธศาสนา คือการจัดให้มีการอบรมการเจริญจิตภาวนาปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ในนามของคณะสงฆ์ ด้วยการนิมนต์พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลากหลายสำนักหมุนเวียนมารับผิดชอบกันในแต่ละสัปดาห์ เดือน ปี ฯลฯ หากทำเรื่องนี้ อื่น ๆ ก็น่าจะตามมาได้ไม่น้อย ทั้งพระ คน การใส่บาตร สวดมนต์ ฯลฯ

๔) หากจะทำอะไรให้คนที่ยังไม่สนใจปฏิบัติธรรมก็มาได้ด้วย อาจต้องเพ่งหาให้พบว่าอะไรคือสิ่งนั้น ไม่ต้องมากนัก และตอบโจทย์ที่อยากจะเป็นได้ ทั้งพุทธ ทั้งไทย ทั้งอาเซียน ทั้งโลก เช่น ว่าด้วยการมาถึงไทยและเอเชียอาคเนย์ของพระพุทธศาสนา ที่มีหมดแทบทุกนิกายมาตั้งแต่โบราณนับพันปี จนสถาปนามั่นคงเป็น "พุทธ-ทวารวดี" ที่ถือเป็นฐานการพระพุทธศาสนาของไทยที่เชื่อมโยงอย่างกว้างขวางถึงอินเดียยันจีน เหล่านี้ คนไทย-ชาวพุทธไม่ค่อยรู้ และหากจัดดี ๆ มีสิ่งแวดงเหมาะสม อาจจะส่งผลต่อพัฒนาการการพระพุทธศาสนาของไทย ที่เชื่อมโยงทั้งภูมิภาคและโลกได้ด้วย

แต่ดูเหมือนว่า ผู้หลักผู้ใหญ่ของชาติ
ท่านอาจจะอยากทำอะไรใหญ่ ๆ และ เร็ว ๆ
ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น ผมขอตัวครับ, 
ไม่ขอทำด้วยเพราะทำไม่เป็น

๑๒ กย.๖๐