logo_new.jpg

Normally, Human Being Never Achieve Real Happiness (6)
ธรรมดามนุษยโลก ย่อมไม่ได้รับสุขที่แท้จริง

(bunchar.com การพระศาสนา, เพื่อแผ่นดินเกิด,ลพบุรี 20160524)

"วิสัยโลกิยะ คือธรรมดาแห่งมนุษยโลกที่ยังถูกปกคลุมอยู่ด้วยข่าย คือ อวิชชา โดยอวิชชา มนุษย์จะรู้จักความสุขเพียงแค่อามิสสุข ซึ่งควรเรียกว่าความเพลิดเพลินแห่งใจมากกว่า แล้วก็ยึดถือเอาว่านั่นคือความสุขที่จริงแท้ โลกนี้มีเหยื่อหรืออามิส คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ที่ยวนใจ มนุษย์ที่ยังกินเหยื่อ เรียกว่ายังอยู่ในวิสัยโลกิยะอย่างเต็มที่ รู้จักความสุขแต่สิ่งที่ตนชอบหรือกำหนัด จึงไม่ได้รับสุขที่จริงแท้"

"เหล่าผู้ที่ยังพอใจต่อโลก หรือต่อความเป็นอยู่ในโลก เรียกว่า มนุษยโลก ฉะนั้น ธรรมดามนุษยโลก จึงคือความเป็นผู้พอใจติดอยู่ในโลก หรือความเป็นไปในโลก-ในโลก/เพื่อโลก"

"ส่วนผู้รู้จักโลกจนดับความพอใจในโลกทุก ๆ ชนิดเสียได้ คือผู้ข้ามขึ้นพ้นจากโลก (โลกุตตระ) หรือผู้ที่ไม่นับถือเอาความพอใจต่อโลกเป็นอาหารแห่งชีวิตนั่นเอง"

"ท่านผู้อยู่เหนือธรรมดามนุษยโลก ได้รับสุขอันแท้จริง กล่าวคือ ความเป็นอิสระเหนือวิสัยโลก ได้แก่ความสงบเยือกเย็นใจ เพราะไม่หลงโลกแล้วระหกระเหินไปตามด้วยความติดโลก"

"เราจักค่อย ๆ ก้าว จากธรรมดามนุษยโลก ขึ้นสู่สถานะอันอยู่เหนือธรรมดามนุษยโลกได้ ด้วยการปฏิบัติธรรม ! เราจะพบชีวิตที่เป็นอิสระสูงโปร่งเหมือนท้องฟ้าในกลางหาวได้เพราะเหตุนั้น"

การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาสภิกขุ, น.๑๒

ภาพจารึกคาถาเยธัมมาและพุทธอุทาน พบที่เมืองโบราณซับจำปา พรหมทิน และ ศรีเทพ ในลุ่มแม่น้ำป่าสัก จังหวัดลพบุรีและเพชรบูรณ์ จัดแสดงที่พิพิธภัณฑสถานสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ลพบุรี

๒๔ พค.๕๙

Joomla templates by a4joomla
rtp slot https://www.sidiap.org/rtp-live-slot//