การพระศาสนา

"ความสุขที่จริงแท้ ไม่ใช่สุขเกิดแต่ทรัพย์ ยศ ชื่อเสียง ซึ่งเป็นเหมือนเหยื่อของโลก เพราะมันเป็นเหมือนความสุขของปลาที่กลืนเหยื่ออันมีเบ็ดติดเข้าไปด้วยและจะเกิดอะไรขึ้นภายหลัง ทุกคนพอจะทราบได้ดี ... สุุขที่แท้จริง คือความที่ใจเอาชนะสิ่งต่าง ๆ ได้เสมอ ไม่มีการร้อนใจ-หวั่นใจ-กลัว-รัก-โกรธ-เกลี่ยด ฯลฯ เลย ตลอดเวลาที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ และคงบริโภค นุ่งห่ม ประกอบการงาน อยู่เช่นเดียวกับเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย ใจที่จะเป็นอิสสระจากสิ่งที่จะย่ำยีเบียดเบียนให้ฟูขึ้นหรือเหี่ยวลง ให้วิ่งไปวิ่งมา ให้เต้นเร็วเต้นช้า ลุ่มๆ ดอนๆ นั่นคือใจที่เป็นสุข ได้แก่ใจที่สงบเยือกเย็นแสนจะเย็น เพราะปราศจากไฟทางจิตทุก ๆ อย่าง"

"ผู้ชนะตน คือ มีใจชนะสิ่งทั้งปวงอันมาเกี่ยวข้องกับตน หรือมีอยู่ในตน ทั้งที่เป็นอยู่เองตามธรรมชาติ หรือที่มนุษย์ปรุงแต่งกันขึ้นใหม่ สิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบบุคคลเช่นนี้ จะกระเด็นออกเหมือนลูกยาง ซึ่งถูกปาไปที่หินมหึมาและเป็นแท่งทึบ มิได้ทำความช้ำชอกอันใดให้หินนั้นเลย ผู้มีสุขแท้จริงถึงที่สุดยอดเช่นนั้น คือพระอรหันต์ ผู้หมดเชื้อของความชั่วในใจทุก ๆ อย่าง ทุก ๆ ประการ ภายหลังแต่การปฏิบัติธรรม ตามแนวแห่งคำสอนของพระพุทธองค์ได้ถึงที่สุดแล้ว ที่รองลงมาก็ได้แก่ผู้กำลังปฏิบัติเพื่อความเป็นพระอรหันต์ในเวลาต่อไป"

การปฏิบัติธรรม โดยพุทธทาสภิกขุ, ๒๔๗๗ น.๑๕

ภาพ การร่วมกันภาวนาในศาลาปฏิบัติธรรมหลังใหม่แห่งสวนโมกขพลารามเดิมที่ อ.พุทธทาสเริ่มตั้งและพำนักอยู่ ๑๐ ปีแรก บริเวณริมตระพังจิก นับเป็นการภาวนาครั้งปฐม หลังจาก มรภ.สุราษฎร์ธานีดำเนินการก่อสร้างถวาย จากการออกแบบถวายของ อ.ดร.วันชัย มี อ.โพธิ์นำ ท่านอธิการบดีและคณะช่วยกวาดถูและขนเก้าอี้มาเตรียมไว้ให้ คณะบุญจากริกและธรรมภาคีจากสวนโมกข์กรุงเทพ ๑๒๐ กว่าคน เมื่อวันที่ ๒๖ พค.๕๙

โอกาสนี้ได้เชิญ ๒ ธรรมภาคีเพลินธรรมนำชมที่มาพบกันท่ามกลางงานอาสานำชมจนสมรสและลูกชายในท้องที่อายุ ๖ เดือน ชื่อ "โมกข์" ออกมารับพรจากท่านอาจารย์โพธิ์ด้วยเลย

๓๐ พค.๕๙