การพระศาสนา

ธรรมดาคนเราย่อมรู้ได้เองว่าอาการที่แสบเผ็ดทนได้ยากนั้นเป็นความทุกข์ ความสงบเยือกเย็นเป็นความสุข เพราะเราไม่ชอบทุกข์เราจึงหาทางดับทุกข์

ความโง่ ไม่รู้เท่าทัน ทำให้เราอยาก โกรธ รัก เกลียด กลัว หลงไหล มัวเมา จนในที่สุดได้รับทุกข์แล้วส่วนมากก็ยังไม่มีใครมองย้อนหลังมาถึงต้นเหตุของทุกข์อันนี้ กลับไปเชื่อถือหรือยึดถือการกระทำด้วยความรู้ไม่ทันอย่างอื่น ๆ ที่แปลก ๆ สืบ ๆ ไป ซึ่งในที่สุดก็พบแต่ทุกข์หรือสุขผิว ๆ ที่เคลือบหุ้มก้อนทุกข์ไว้

ถ้าเราจะมองย้อนหลังค้นหาเหตุของความรู้สึกทุกข์หรือสุขประจำวันจนพบเหตุแห่งทุกข์และทำลายเหตุแห่งทุกข์เสีย แทนการแสวงทุกข์ใหม่มากลบเกลื่อนทุกข์เก่าคราวละเล็กละน้อยอยู่เสมอแล้ว ไม่นานเท่าใดดวงปัญญาเครื่องเจาะแทงกิเลสหรือความทุกข์ก็จะแหลมคมยิ่งขึ้นจนทำลายต้นเหตุหรือรากเหง้าของทุกข์ได้เด็ดขาดทีเดียว

ความทุกข์ที่เกิดขึ้ยในวันไหน จงค้นหาเหตุให้พบ แล้วกำจัดเสียในวันนั้นทันที อย่าผัดวันประกันพรุ่งหรือดูหมิ่นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยต่อปัญหาทุกข์ของตนเอง จึงจะหลุดพ้นจากทุกข์ไปได้.

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาส ภิกขุ หน้า๕๙-๖๐

ภาพ พุทธประวัติที่บรมพุทโธ จากคัมภีร์ลลิตวิตสรฝ่ามหายานซึ่งแมจพสึกกร่อนมากแล้ว แต่ก็ยังงดงามสะท้อนถึงศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างยิ่ง

อัธยายที่ 6 ว่าด้วยเสด็จลงสู่พระครรภ์พระนางมายาประทับอยู่ในวิมานแก้วในพระครรภ์พระมารดา

และ อัธยายที่ 7 ว่าด้วยทรงสมภพที่ป่าลุมพินีใต้ต้นมะเดื่อ เมื่อเชิญเสด็จเข้าสู่พระนครแล้วได้รับการตั้งพระนามว่า สรฺวารฺถสิทธ และหลังประสูติแล้วได้ 7 วัน พระนางมายาถึงก็กาละ อสิตมหาฤษีกับนรทัตผู้เป็นหลานชายเข้าไปเยี่ยม เมื่อตรวจพิจารณาดูลักษณะพระกุมารแล้วพยากรณ์ว่า พระกุมารจะได้เป็นพระราชาจักรพรรดิ์ หรือไม่ก็จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธ เอกอัครประเสริฐเลิศในมนุษย์โลกและเทวโลก

๖ กย.๕๙