การพระศาสนา

อนิจจา ท่านว่าไว้ ในสังขาร 
อุบัตินาน ย่อมผ่าน อายุขัย
เกิดมาแล้ว มลายลับ ดับสิ้นไป 
ครั้นเข้าใจ ปล่อยทิ้ง สุขจริงเอย ฯ
(แปลจาก มหาสุทัสสนสูตร ทีฆนิกาย / มหาปรินิพพานสูตร ทีฆนิกาย มหาวรรค / สคาทวรรค สังยุตตนิกาย / อปทาน พุทธวงศ์ จริยปิฎก)

อนิจจา ท่านว่าไว้ ในกายนี้
ปฐวี ถมทับ กลับหลับเฉย
เมื่อไร้ความ รับรู้ เป็นคู่เคย
ก็ลงนอน ขอนเกย กอดกองฟืน ฯ
(แปลจากธรรมบทคาถา จิตตวรรค)

เมื่อจะมา เชิญมา หามิได้
เมื่อจะไป ใครไล่ เจ้าเล่าเอ๋ย
(แปลจาก อุรคเปตวัตถุ เปตวัตถุ อุรคชาดก)

มาจากไหน กลับไป ที่นั่นเลย
โอ้เพื่อนเอ๋ย ร้องร่ำ ไปทำไม ฯ
(แปลจาก ปัญจสตา ปฏาจารา เถรีคาถา)

ดั่งภูเขา กว้างยาวโยชน์ โขดสิงขร
เทียมอัมพร กลิ้งลั่น สนั่นไหว
บดขยี้ สี่ทิศ ประชิดใน
ถึงเวลา ใครก็ใคร ไม่ปรานี

เปรียบชรา มรณะ ดั่งภูเขา
บี้บดเรา เทียมเท่า ใครเล่าหนี
กษัตริย์-ไพร่-พระ-พ่อค้า-ประชา-ชี
ทั้งคนดี คนด้อย ก็พลอยโดน

ไม่มีเว้น บดทาบ ให้ราบหมด
กองทัพรถ ทัพม้า ชะตาโหร
เงินร้อยพัน ล้านแสน มาแล่นโยน
ฤาสลับ กลับกระโจน จากความตาย

น้อมพินิจ บัณฑิตปราชญ์ ฉลาดตื่น
รีบเร่งรื่น ปลูกศรัทธา อย่ารอสาย
อยู่ในธรรม ทั้งใจ วาจา กาย
อยู่สบาย แม้จะวาย ก็ตายดี ฯ
(แปลจากปัพพตูปมสูตร สังยุตตนิกาย สคาถวรรค)

๑๕ ตค.๕๙