บัญชาชีวิต

เจออาคารอเมซอนบังอาคารเรียนรวมชวนตื่นใจนิด ๆ
ส่วนสีสันอาคารใหม่ไกล ๆ นั้น ไม่กล้าเข้าไปใกล้ เกรงว่าจะแสลงใจเกิน
ป่าหมากโด่เด่ที่หลังอาคารเรียนรวมที่ปลูกไว้แต่แรกดูเท่ดี
แต่สงสัยว่าทำไมพญาสัตบรรณที่นี่ถึงได้แย่ได้อย่างนี้

เลือกพระกระแสพระเจ้าอยู่หัวมาเป็นคติได้องค์หนึ่ง กับป้ายน้อยของสหเวชที่ผมเคยสังกัดเป็นที่ระลึก

แล้วขาก็พาเลี้ยวขึ้นอาคารไทยบุรี
แล้วก็พาเข้าไปในห้องกิจการนักศึกษา
ฝากระลึกถึงทุก ๆ คนนะครับ ทั้งที่เคยร่วมงานกันมาและที่ไม่เคยรู้จัก ผมยังผูกพันและปรารถนาดีมาเสมอ

ลงไปข้างล่าง 
เจอป้ายประกาศวลัยลักษณ์เพิ่อปวงชน
กับข้อความสดุดีใคร ๆ หลายคน มีพี่สมใจ 
อ.บุญเสริม และ ท่านเมธีที่สวนโมกข์ด้วย

ได้ข่าวว่ากุลเป็นกลางกับเพื่อน ๆ ทำเสื้อที่ระลึก
แต่บอกขนาดผิดก็เลยไม่ได้มาใส่ทัน เจอตัวหนึ่งว่าจะเอามาใส่แทน ก็เกิดสะกดผิดจึงไม่น่าจะเอามาใส่ แล้วกุลเธอก็โทรว่าหาให้อาจารย์ได้แล้วตัวนึง จึงส่งตรงถึงหน้าอาคารไทยบุรีที่เจอรุ่น ๑ อีกสองคนกำลังย้ายโอบีมาตั้งสถานีกันที่นั้น เพราะที่โน้นคนไม่ไปถึง

ก่อนที่จะลากลับกับต้นเหรียงที่ติดฝักห้อยอยู่เต็มต้น น่าเอามาเพาะกินกันนัก.

ก้าวต่อไปให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นนะ วลัยลักษณ์
จนกว่าจะพบสิ่งที่คุณจะอุทิศชีวิตได้.

๓๐ มีค.๖๐