บัญชาชีวิต

เมื่อคืนอ่านกันแล้ว เหมือนกันไม่ทั้งหมดนะครับ
อย่างเรื่องมะม่วงที่ราชินี
ที่แม่ว่าอาลีย์นำขบวนปามะม่วงจนถูกจับได้แต่ใครไม่รับ แล้วแม่ถูกทำโทษด้วย จนอาลีย์เพื่งขออโหสิตอนที่แม่ไปเยี่ยมหนสุดท้ายไม่นานมานี้นั้น

อาลีย์เล่าอย่างพิสดารกว่ามาก ๆ 
ขนาดว่าลักลางสาดกะผลไม้ที่คุณตาส่งไปให้แม่เป็นเข่ง ๆ แล้วแม่เก็บไว้กินที่ใต้เตียง แบ่งให้อาลีย์กินแล้วอร่อยมาก จึงแอบลักไปให้พรรคพวก ด้วยเกรงว่าแม่จะกินคนเดียวไม่หมด

นึกถึงตอนที่เราอยู่วชิราวุธแล้วแม่กับพ่อ น้าพา ยายผ่อง ฯ เอาผลไม้ไปเยี่ยมคราวละเป็นเข่ง-ลัง-ชะลอม ๆ แย่งกินกันทั้งคณะทุกคราวเลยครับ

ส่วนเรื่องตั้งก๊วนขี่จักรยานเที่ยวทั่วเมืองนคร ถึงบ้านตาล-ยวนแหลที่แม่ชอบเล่านั้น อาลีย์บอกว่าไม่ได้ไปด้วย เพราะแว่วว่ามี "คนชาย" ไปด้วย อันนี้เต้ยไม่ใคร่จะอยากเชื่อเท่าไหร่ แต่ก็ต้องเชื่อ

สุดท้ายก็เรื่องที่น้ำแคบ เมื่อวานนี้ น้าอำพลกับทุก ๆ คน รวมทั้งน้าพาด้วย เล่าตรงกัน ถึงการเล่นน้ำ ขี่ม้า ตกช้าง ตกสะพาน สนุกกันเหลือเกิน

ท้ายสุดก็ที่พี่แต้วสรุปถึงคราวที่แม่ไปเยี่ยมแล้วอาลีย์ขออโหสิ พร้อมกับคำปรารภระหว่างกันว่า "คงจะอยู่กันอีกไม่นาน"

แม่ครับ อาลีย์ครับ
ไม่ต้องห่วงแล้วมาไขข้อข้องใจให้พวกเรานะครับ
พบกันแล้วตกลงกันเองเลยนะครับ

กราบครับผม.

๒๒ เมย.๖๐