บัญชาชีวิต

เมื่อท่าน อ.ไพศาลมาถึงสวนโมกข์ทั้งที ต้องมีอะไรมั่ง
ผมนั้น เมื่อทราบว่าท่านมาถึงแล้ว กำลังฉันอาหาร
ก็ตั้งใจจะขึ้นไปกราบถามถึงเรื่องที่มีพระจะทำพระไตรปิฏกเถรวาทลังกา/พม่า-ไทย ว่าท่านมีคำแนะนำอะไรไหม ? เนื่องจากพระท่านบอกว่าหลวงพี่แนะนำมา

แต่ท่านทักแรกกับผมว่า 
"ลูกปัดไปถึงไหนแล้ว หมอ ?"

หนึ่ง
ก็เลยกราบเรียนท่านเรื่องนี้นำไปก่อน
พร้อมกับบอกว่ากำลังจะต้องร้อยเรียงเรื่องสุวรรณภูมิ โดย ท่าน อ.ศรีศักร บอกว่านี้ที่บ่งชี้ชัด
ท่านก็เลยบอกว่า "ไหนเอามาดูหน่อย"
ผมก็เลยต้องบึ่งไปเอาบางสิ่งอย่างมาถวายให้ท่านดูเป็น "สิริ" และ "มงคล" ของงาน

สอง
ตอนปลูกสาละเสร็จแล้วท่านกำลังรดน้ำและล้างมือกันอยู่กับท่านจันทร์นั้น มีคนเรียกให้ผมเข้าไปอยู่ในกรอบภาพด้วย เพื่อร่วมรดน้ำ ซึ่งผมเกิดความรู้สึก ณ ขณะนั้น ว่าเรายังไม่ใช่ เพียง ๒ รูปนั้นเหลือพอแล้ว ก็เลย ก็เลยขอรองน้ำน้ำรดหัวตัวเองเสียด้วยเลย โดยหลวงพี่ก็เมตตารดให้ ได้กลิ่นดินหอมของน้ำฝนที่ขังในปลักแล้วน้อง ๆ ตักให้หลวงพี่รดต้นไม้ สบายกบาลไปอีกจังหวะ

สาม
ขณะที่หลาย ๆ คนขอให้ผมนิมนต์หลวงพี่ไปถ่ายรูปกับต้นมหาสาละที่ร่วมกันปลูก มีกลุ่มหนึ่งคาดคั้นให้ผมเข้าไปนั่งด้วยที่แทบเท้าท่าน พอถ่ายเสร็จผมก็ไม่พลาดการฉวยโอกาส กราบแทบโคนขาท่านว่า "ผมก็ ๖๐ ปี พอดี ขอพรด้วยการเคาะกระโหลกกบาลผมด้วยครับ หลวงพี่" ว่าแล้วก็ถอดหมวกแถมเอียงกบาลเข้าไปใต้มือเพื่อหลวงพี่ไม่มีทางเลี่ยง "อายุ วรรณะ สุขะ พละ นะ" จำเสียงให้พรพร้อมกวนกบาลกลั้วหัวเราะของหลวงพี่ได้ประมาณนี้

ขอบคุณภาพที่ใครต่อใครฉวยโอกาสถ่ายกันไว้และแบ่งปันกันมาเมื่อวานนี้นะครับ

สี่
พอเสร็จสรรพ กลับเข้ามาในหอฯ หลวงพี่กำลังถูกให้เขียนคำพรใส่ภาพที่มีคนจองกลับบ้าน แล้วทำไมผมจะไม่ฉวยอีกโอกาสด้วย ก็เลยได้ใบพรวิเศษอีกฉบับ กลับไปไว้บนหัวนอนครับผม

กราบขอบพระคุณขอรับ หลวงพี่.

๙ พค.๖๐