บัญชาชีวิต

ผมจับพลัดจับผลูมาอยู่วงนี้ได้ไง ? รู้ไหม ?

เมื่อปี ๒๕๓๕ 
จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปพบท่านอาจารย์ศรีศักรที่ไหน ในโอกาสอะไร
ท่านบอกว่า ยางสยาม มีรายการเที่ยวเมืองไทย จะไปด้วยไหม ?

คนชอบเที่ยวอย่างผมตอบได้อย่างเดียวว่า "ไปครับ"

จากนั้นก็ติดพันเป็นคณะร่วมเที่ยวนี้เรื่อยมา
จากยางสยาม เป็นสยามมิชลิน แล้วก็เอสซีจี
จนได้ลงแรงใหญ่ร่วมกันเมื่อคราวสึนามิ ก็จากวงนี้
โดยกิจกรรม บุญจาริก ที่ทำทุกวันนี้
ก็เป็นผลจากการชื่นชอบ จึงเอามาขยับกันเอง

หลายปีมานี้ 
สมาชิกบอกว่าพอแล้วแหละเรื่องเที่ยว
แต่กินกันนั้นยังไม่พอ
ก็เลยแปรมาเป็น "ตะลอนกิน" กันมาพักใหญ่

แล้วตั้งแต่นี้ ที่ประชุมมีมติร่วมว่า
ได้เวลา "ปักหลักกิน" กันที่ริมถนนวิทยุตั้งแต่นี้
มีนัดทุก ๒ เดือน ตรงลานโล่งของกล๊าสเฮ้าส์นั้นเลย

เล่น ๆ กันว่าจะดวลเชฟกะทะทองกันด้วยครับ

งานนี้พี่ธีรยุทธ คนช่างคิด
เอาโปรเจคส์ยักษ์ "บุญข้าวใหม่" มาหารือ
ท่านฯ อานันท์ นั่งฟังทำหน้าสงสัยไว้ไม่ยอมพยัก
พร้อมสอนกลยุทธยอดผู้ดีและนักการทูตมือหนึ่งว่า

"ถ้าผมพยักหน้า เดี๋ยวหาว่าผมรับ
ต้องตีหน้าสงสัยไว้เสมอเพื่อยืนยันว่ายัง..."
เรื่องนี้ท่านเล่าถึงเรื่องอีสานเขียวอย่างน่าฟัง

ส่วนผมนั้น เพียงรับเอกสารมาไม่ทันอ่าน
พี่ธีก็บอกเลยว่า ตกลงรับมาร่วมทีมกันนะหมอฯ

"อะไรครับพี่ ขอผมกินก่อนนะครับ มาไกล"

เสร็จงาน พี่ติ่ง เอาหนังสือรอยโรมันที่น้อง ๆ ที่หอฯ 
ส่งไปให้มอบเป็นของชำร่วยแก่ผู้ว่าร่วมงาน
แล้วให้ผมโฆษณานำนิดนึง
อาจารย์แก้ว ติดใจมากว่าทำไมมีเรื่องราวอะไรมากมายอย่างนั้น 
ทำท่าว่าจะมาอีกโปรเจ็คส์

ผมก็เลยไม่ไปปักหลักต่อที่อีกคลับข้าง ๆ
บอกว่าคิดปฏิบัติกับท่านไพศาลแต่เช้าครับ

๑๙ สค.๖๐