บัญชาชีวิต

พี่ตั้วกับเต้ยก็เลยขอพลอยพ่วง
ฉลองดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ที่พี่ตั้วรับมาแล้ว ๒
เต้ยรับมา ๑ และวันที่ ๕ นี้ก็จะรับอีก ๑

หลานคุณตาคุณยายมากันพร้อมหน้า
ทั้งบ้านลุงยุติ-ป้าพริ้ง ป้าหงบ-ลุงหนิท

ตกลงกันว่าน้าพามาเมื่อไหร่ นัดกันอย่างนี้เมื่อนั้นครับ

อีกอย่าง
พอดีที่กลับมาจากปักกิ่งรอบนี้
แม้แม่ไม่อยู่แล้ว แต่เต้ยก็อดไม่ได้
ตอนขึ้นรถวันสุดท้าย
มีพ่อค้าเร่มาขอให้ซื้อผ้าพันคอ
เขาบอกขาย ๑๒ ผืน ๑๐๐ หยวน คือ ๕๐๐ บาท
มีคนต่อได้ ๒๐ ผืน ๑๐๐
เต้ยเลยต่อเล่น ๆ ว่า ถ้าได้ ๒๕ ผืน ๑๐๐ จึงจะเอา
เขาไม่ทันให้ อ.อุดร ก็มาฝากว่าช่วยเอาให้ด้วย
โดยตกลงได้ที่ ๒๒ ผืน ๑๐๐

พอรถจะออกเท่านั้นแหละครับ
พ่อค้าก็เสนอให้เต้ย ๒๕ ผืน ๑๐๐ หยวน 
เท่ากับผืนละ ๒๐ บาท
จึงเป็นปัญหาอีกว่า ผ้าต้องคุณภาพไม่ดีแน่นอน ห้ามซัก ฯลฯ

เต้ยก็เลยบอกว่า แล้วจะไปซักทำไม 
๒๕ บาท ใช้ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วแหละ
นับเป็นผ้าพันคอที่ถูกที่สุดในโลกเลยก็ได้
แต่ว่าเห็นเขาขายตามแผงผืนละ ๑๐๐ หยวน

พอถึงที่บ้าน แม้ไม่มีแม่
เต้ยก็เอามาวางบนโต๊ะ พี่ตา พี่ตั๋ง พี่จุ๋ม ติ่ง ก็มาช่วยกันเลือก 
เหมือนอย่างเวลาแม่ยังอยู่
พอน้าพามาวันนี้ ก็เลือกอีก ๒
พี่นิดมาถึง จองอีกผืน
เต้ยก็เลยให้ติ่งเอามาให้น้าพาแจกหลาน ๆ เอาหนุกหนาน 
หมดเรียบทั้ง ๒๕ ผืนเลยครับ

๒๖ กย.๖๐