บัญชาชีวิต
- Details
- Written by Super User
- Category: บัญชาชีวิต
- Published: 04 October 2017
- Hits: 1445
"ไม่พรื๋อ พี่พอพาตัวได้"
ทุกคนมีความตายเป็นธรรมดา
Take It Easy, Every One Normally Should Die
(bunchar.com บัญชาชีวิต 20170930_3)
แม่ครับ
พวกเราส่งพี่ไก่ ตามไปกับแม่เรียบร้อยแล้วนะครับ
เมื่อวันทำบุญครบปีแม่ กุ๊ก กะ โต้ง
เร่งรัดพวกเราให้เขียนอะไรถึงพี่ไก่เพื่อจะพิมพ์ในหนังสือแจก
ทุกคนก็โยนให้เป็นหน้าที่เต้ย ตามนี้นะครับแม่
๓๐ กย.๖๐
จิ๊เอี่ยม หรือ พี่ไก่ ของพวกเรา
ในบรรดาญาติพี่น้องที่ยะลาของพวกเรานั้น จิ๊เอี่ยม หรือ พี่ไก่ คนนี้ เป็นหนึ่งในดาวประจำตระกูล ด้วยเอกลักษณ์แจ่มใส ร่าเริง สนุกสนาน ตลก โปกฮาเสมอต้นเสมอปลาย แถมทำท่าว่าจะเป็นทอมซะด้วย พบเจอกันทีไร ใคร ๆ ก็เข้าไปล้อมวงที่มีจิ๊เอียมหรือพี่ไก่กันทั้งนั้น รวมทั้งพวกเราจากเมืองนครเช่นกัน
จิ๊เอี่ยม หรือ พี่ไก่ เป็นลูกคนที่ห้าของป้าจู-ลุงทำสิน ซึ่งเป็นพี่สาวคนโตของพ่อของพวกเรา โดยช่วยเป็นธุระเก็บค่าเช่าต่าง ๆ ของพ่อกับแม่ที่ยะลา จึงทำให้มีเยื่อใยในเชิงธุรกรรมกันด้วย โดยจิ๊เอี่ยม-พี่ไก่เองนั้นก็ทำท่าว่านิยมนับถือทั้งพ่อและแม่ของพวกเรา ไม่ต่างจากญาติพี่น้องลูกหลานคนอื่น ๆ แถมพี่ดรุณี-จิ๊ขิ้ม ที่เป็นพี่คนโตของจิ๊เอียม-พี่ไก่ ยังมาเป็นเพื่อนร่วมห้องที่จุฬาฯ กับน้าพาเข้าไปอีก
แต่ที่ตื่นเต้นกันทั้งตระกูล ก็เมื่อจิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ คว้าเขยชาวนคร-พี่นิวัตร์ เลิศคุณากร ไปเป็นคู่อยู่ที่สุไหงโกลกในนราธิวาส กับมาสนิทกับคนนครอีกหลายคน จึงวนไปเวียนมาหลายซ้ำหลายซ้อนกับพวกเราที่เมืองนคร เวลาพวกเราลงไปสงขลา ยะลา ปัตตานี นราธิวาส ก็พลอยถล่มจิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ใจกว้าง กับพี่นิวัตร์นี้เสมอ ๆ
ตั้งแต่ปี ๒๕๕๑ ที่แม่เริ่มรวมวงศ์ตระกูลทั้งบวรรัตนารักษ์และพงษ์พานิช โดยฟากพงษ์พานิชนั้น หลังจากเริ่มได้ ๓ ปีโดยมีลูกหลานอาหนั่น-อาน้อย (พลตำรวจตรีสนั่น-แน่งน้อย สะอาดพรรค) เป็นกำลังหลักนั้น พวกเราผลัดกันเป็นเจ้าภาพนัดชุมนุมสังสรรค์กันปีละครั้ง โดย จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ ในฐานะลูกหลานป้าจู-ลุงทำสิน (สุรีย์-ทำสิน วัฒนานิกร) นำก่อนในปี ๒๕๕๔ ต่อด้วยลูกหลานลุงสุธรรม-ป้าล้วน (สุธรรม-ล้วน พงษ์พานิช, ๒๕๕๕) พวกเราลูกพ่อสุธี-แม่รัตนา (๒๕๕๖) ลูกหลานอาส้าน-อายุพิน (สุทัศน์-ยุพิน พงษ์พานิช, ๒๕๕๗) และ ลูกหลานป้าขิ้ม (สมถลิล พงษ์พานิช, ๒๕๕๘) จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ กับลูก ๆ ไม่เคยขาดสักครั้งเดียว ทั้ง ๆ ที่อยู่ไกลถึงโกลก แม้พี่นิวัตร์จะจากไปแล้วก็ตาม
หลังแม่ครบ ๙๐ ปี ในปี พ.ศ ๒๕๕๖ จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ เป็นคนหนึ่งที่ร่วมออกความคิดและเจ้ากี้เจ้าการนัดกินข้าวกับแม่ที่บ้านท่าวังเป็นประจำทุก ๖ สัปดาห์ ด้วยเหตุว่าทุกเดือนก็เร็วไป ๒ เดือนก็นานไป จนนัดหนึ่ง จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ ก็กระซิบบอกพวกเราว่า “น้อง...พี่เป็นมะเร็งแล้วน่ะ แต่ว่าอย่าบอกน้ารัตน์น่ะ, ก็บายดี ไม่โร่เหมือนกันว่าอิหนาดไหนและถึงไหน ไม่พรื๋อ พี่พอพาตัวได้” จนกระทั่งในงานแม่ เมื่อเดือนกันยายน ๒๕๕๙ จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ ก็มาเป็นธุระช่วยนั่นนี้แทบทุกคืน ทำบุญ ๕๐ วัน ๑๐๐ วัน ก็ไม่เว้น ยังแจ่มใส ร่าเริง สนุกสนาน ตลก โปกฮาเสมอต้นเสมอปลายเหมือนเดิม จากนั้นไม่นาน กุ๊กกะโต้ง ก็บอกว่า “แม่เอี่ยม-แม่ไก่” เลิกไปไหนแล้ว กุ๊ก ก็ลาออกจากงานมาดูแลเต็มที่ พวกเราก็ได้แวะไปเยี่ยมไปหา จนกระทั่งวาระที่สุดที่พวกเราเชื่อว่า “จิ๊เอียม-พี่ไก่คนนี้...พาตัวได้ แจ่มใส ร่าเริง เสมอต้นเสมอปลาย”
สำหรับพวกเราแล้ว จิ๊เอี่ยม-พี่ไก่ เป็นมากกว่าพี่ เป็นหนึ่งในญาติผู้ใหญ่ของตระกูลพงษ์พานิชครับ/ค่ะ
โต-ตา / ตั้ว-หงิด / ตั๋ง-จุ๋ม / เต้ย / ติ่ง
บรรพต-อัจฉรา / บรรยง-อทิติ / บรรจวบ-น้อมใจ / บัญชา / อภิรดี
๘ กันยายน ๒๕๖๐ วันทำบุญครบรอบปีแม่ รัตนา พงษ์พานิช ที่บ้านท่าวัง กรุงเทพมหานคร
